Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/33100 Esas 2022/11649 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığı ihlali suçlarından mahkum edilmiştir. Temyiz incelemesinde, hak yoksunlukları uygulanırken, TCK'nın 53. maddesindeki değişikliklerin infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Mahkeme kararı, sanık ... hakkında hırsızlık suçundan mahkumiyet hükmüne, sanık ... hakkında ise hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığı ihlali suçlarından mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesi sonucunda, sanığa zorunlu müdafii atanması ve sanığın hukuki durumunun yerel mahkemece değerlendirilmesi gerektiği belirtilerek, hükümlerin BOZULMASINA karar verilmiştir. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53 ve 64/1 maddeleri, 5271 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirleri ile Tutuklama ve Tutukevleri Kanunu'nun 150/3 ve 223/8 maddeleri, 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi kararda yer almıştır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I – Sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA,
II – Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan, sanık ... hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde,
1. 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanık ...’e yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiğinin gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
2. Elektronik ortamda UYAP - MERNİS’ten alınan 06.06.2022 tarihli nüfus kayıt örneğinde, sanık ...’in hükümden sonra 11.07.2018 tarihinde öldüğünün anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK'nın 64/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri uyarınca sanığın hukuki durumunun yerel mahkemece değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 07.06.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.