Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/3508 Esas 2022/11544 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Manisa 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/09/2017 tarihli ve 2017/361 E., ve 2017/492 K. sayılı kararı ile suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık, mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme suçlarından mahkumiyet kararları verildiği, suça sürüklenen çocuğun temyiz istemi üzerine yapılan inceleme sonucunda, Yargıtay 2. Ceza Dairesi’nin 26/02/2019 tarihli ve 2017/5225 E., 2019/3598 K. sayılı ilamı ile hükümlerin onanmasına karar verildiği ve kesinleştiği, suça sürüklenen çocuk vasisi tarafından 18/08/2021 havale tarihli dilekçe ile Manisa 2. Sulh Hukuk Mahkemesinin 09/06/2021 tarihli 2020/380-2021/158 esas sayılı kararıyla 21/03/1995 olan doğum tarihinin 21/03/1996 olarak nüfus kaydına tesciline karar verildiğini suç tarihi itibariyle yaşının küçük olması nedeniyle lehe hükümlerin uygulanmasını talep ederek infazın durdurulmasının ve kararların iptalinin talep edildiği, Manisa 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 2017/361 E. sayılı dosyasında, 18/08/2021 tarihli ek karar ile yargılamanın yenilemesi talebinin kabulüne karar verildiği ve Mahkemenin suça sürüklenen çocuk hakkında 20/01/2022 tarihinde 2021/1015 - 2022/148 esas sayılı kararı ile suça sürüklenen çocuğun belirtilen suçlar nedeniyle mahkumiyet hükümlerinin kurulduğu anlaşılmakla, bölge adliye mahkemelerinin göreve başladığı tarihten önce verilip Yargıtay denetiminden geçerek kesinleşen hükümler ile ilgili olarak, yargılamanın yenilenmesi sonucu 20.07.2016 tarihinden sonra verilen kararların temyiz incelemesine tabi olduğu belirlenmekle tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
Mahkeme tarafından temyiz süresinin 15 gün olduğu belirtilerek sanığın yanıltıldığı, bu nedenle yanıltmadan yararlanarak suça sürüklenen çocuğun hükmü süresinde temyiz ettiği kabul edilerek yapılan incelemede;
1-Suça sürüklenen çocuğun 30/11/2021 tarihli duruşmada alınan savunmasında, oluşan zararı gidermek istediğini açıkça beyan ederek etkin pişmanlık iradesini ortaya koyduğunun,müştekinin 06/01/2022 havale tarihli dilekçesinde suç tarihinde 2000 TL zararının oluştuğunu bildirse de şu anda zararının 20.000 TL olduğunu bu miktar ödenmedikçe kısmi iadeye rızasının olmadığını bildirdiğinin anlaşılması karşısında; meydana gelen zararın mahkemece tespitinin sağlanıp suça sürüklenen çocuk hakkında 5237 sayılı TCK'nın 168. maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükümlerinin değerlendirilmesi bakımından sanığa uygun süre verilerek, gerekirse mahkemece ödeme yeri belirlenip suçtan hasıl olan zararı ödeme imkanı tanınarak sonucuna göre suça sürüklenen çocuk hakkında TCK'nın 168. maddesi uyarınca etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı tartışılmadan, eksik araştırmayla yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20/11/2018 tarihli ve 2016/6-986 E., 2018/554 K. sayılı içtihadında belirtildiği üzere 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu'nun 35. maddesi ve Çocuk Koruma Kanunu'nun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkındaki Yönetmeliğin 20 ve 21. maddeleri uyarınca; fiil işlendiği sırada 15-18 yaş grubu içerisinde bulunan suça sürüklenen çocuğun işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin olup olmadığının takdiri bakımından, mahkemece sosyal inceleme raporu alınmadan veya alınmaması durumunda gerekçesi kararda gösterilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuğun temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 07/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.