Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29420 Esas 2022/11558 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilen sanıkların temyiz itirazları değerlendirildi. Mahkeme, mala zarar verme suçundan hüküm giyen sanıkların cezasının kısa süreli olması nedeniyle hak yoksunluklarına hükmedilmesi gerektiği halde hüküm kurulmamış olmasının hatalı olduğuna karar vererek kararı bozdu. Aynı kanunun 322. maddesi uyarınca hak yoksunluğuna ilişkin kısım çıkarıldıktan sonra diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümler onandı. Hırsızlık suçundan hüküm giyen sanıkların ise hatalı işlemler nedeniyle savunma hakları kısıtlandığı için kararları bozuldu. TCK'nın 142/2-h, 143. maddeleri ve 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi gereğince sanıklara zorunlu müdafii atanması gerekmekteydi ancak bu yapılmamıştı. Ayrıca iddianamenin talebi doğrultusunda sanıklara ek savunma hakkı verilmeden TCK'nın 143/1. maddesi uygulanmıştı.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I-Sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan hükmedilen erteli hapis cezasının kısa süreli olması nedeniyle sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin 3. fıkrası da gözetilmek suretiyle anılan maddenin 1. fıkrasındaki hak yoksunluklarına hükmedilmemesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebepten dolayı BOZULMASINA, ancak bu aykırılık yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanun'un 322. maddesi uyarınca hükümden hak yoksunluğuna ilişkin kısım çıkarılmak suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
II-Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümler yönünden temyiz itirazlarına gelince;
1-5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanıklara zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, hüküm tarihi olan 09.06.2015 tarihinden sonra 23.02.2016 tarihinde mahkemece resen sanıklara müdafii atandığı, ancak müdafiinin duruşmalara katılmadığı ve sanıkların savunması müdafii huzurunda alınmayarak yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
2-İddianamede hırsızlık suçundan sadece TCK'nın 142/2-h maddesinin uygulanmasının talep edildiği gözetilmeden sanıklara ek savunma hakkı verilmeden haklarında TCK’nın 143/1. maddesinin uygulanması suretiyle CMK'nın 226. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, 07/06/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.