Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/3795 Esas 2022/11826 Karar Sayılı İlamı

Sanık hakkında yaralama ve mala zarar verme suçlarından yapılan yargılama sonucunda, İzmir 17. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/06/2014 gün ve 2014/41 Esas, 2014/342 Karar sayılı ilâmı ile sanık ...'ın, mağdur ...'a karşı silahla basit yaralama suçundan TCK'nın 86/2, 3-e, 62/1, 53/1. maddeleri gereğince 7 ay 15 gün hapis cezası, mağdur ...'a karşı mala zarar verme suçundan da TCK'nın 151/1, 62/1, 53/1. maddeleri gereğince 7 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş, hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 2. Ceza Dairesince yapılan temyiz incelemesi sonunda; 07/06/2021 gün ve 2020/23771 Esas, 2021/11499 Karar sayılı ilâm ile yaralama ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümlerin düzeltilerek onanmasına karar verilmiş, mala zarar verme suçundan verilen düzeltilerek onama kararına ilişkin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 26.04.2022 gün, KD/2022/37825 sayılı karar düzeltme talebi üzerine CMK'nın 308. maddesi uyarınca itiraz hakkında karar verilmek üzere dosya dairemize gönderilmekle yapılan incelemede;
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, CMK’nın 253/3. fıkrasında yer alan “Etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar” ibaresi madde metninden çıkarılmakla TCK’nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı ve yine hüküm tarihinden sonra 24.10.2019 tarihinde 30928 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesinin üçüncü fıkrasına ''Birlikte'' ibaresinden sonra gelmek üzere ''aynı mağdura karşı'' ibaresinin eklendiği,
Sanık ... hakkında mağdurlar ..., ..., ... ve ...'a karşı silahla basit yaralama, mağdur ...'a karşı ise mala zarar verme suçundan cezalandırılması istemi ile dava açıldığı, yapılan yargılama sonucundan mağdur ...'a karşı silahla basit yaralama suçundan ve mağdur ...'a karşı mala zarar verme suçundan mahkumiyet kararı verilip, mağdurlar ... ve ...'a karşı basit yaralamaya suçundan şikayetten vazgeçme sebebiyle düşme kararı, mağdur ...'a karşı basit yaralama suçundan ise beraat kararı verildiği;
7188 sayılı sayılı kanun 26. maddesi ile CMK’nın 253. maddesinin üçüncü fıkrasından sonra gelmek üzere ''Aynı mağdura karşı'' ibaresinin eklendiği, dosyada basit yaralama suçunun mağdur ...'a karşı, mala zarar verme suçunun ise mağdur ...'a karşı işlenmesi sebebiyle, TCK’nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, mala zarar verme suçundan uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması nedeniyle bozma kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde düzeltilerek onama kararı verilmesi nedeniyle Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 07/06/2021,2020/23771 esas ve 2021/11499 karar sayılı ilamı ile mala zarar verme suçundan verilen cezanın düzeltilerek onanmasına karar verilmesi nedeniyle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,
Yargıtay 2. Ceza Dairesince yapılan temyiz incelemesi sonunda; 07/06/2021 gün ve 2020/23771 Esas, 2021/11499 Karar sayılı ilamı ile sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme ilişkin verilen düzeltilerek onama kararının KALDIRILMASINA karar verilerek yapılan incelemede;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Suç tarihinde uzlaşma kapsamında olmayan mala zarar verme suçu bakımından hükümden sonra 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ile, CMK’nın 253/3. maddesinde yer alan “Etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin madde metninden çıkarılması dolayısıyla mala zarar verme suçunun da uzlaştırma kapsamına alınmış olması karşısında, 6763 sayılı Kanunda belirtilen prosedüre uygun şekilde uzlaştırma girişiminde bulunulması ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
2-53/1-b maddesinin, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı kararı ile iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağının ortadan kalkmış olması da nazara alınarak kasten işlemiş olduğu suçtan hapis cezası ile mahkûmiyetinin yasal sonucu olarak sanıkların TCK’nın 53/1. maddesinin “a, c, d, e” bendinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, ancak “Kendi altsoyu” üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkûm olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
3-Sanık ...'ın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan hükümlülüğün “Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” suçuna ilişkin olduğu, 6545 sayılı Kanunla getirilen TCK'nın 191. maddesindeki değişiklikler ile koşullarının oluşması durumunda, "Hükmün açıklanmasının geri bırakılması" ve “Davanın düşmesi” seçeneklerine de yer verilmesi nedeniyle, tekerrüre esas alınan ilamla ilgili olarak yasal değişiklik sonrası bir uyarlama işlemi yapılıp yapılmadığının araştırılması, yapılmamışsa uyarlama yargılaması yapıldıktan sonra sonucuna göre karar verilmesi gerekliliği,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 08/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.