Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/10395 Esas 2022/11693 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Çocuk Mahkemesi tarafından görülen bir hırsızlık ve mala zarar verme davasında çocuk, adli para cezasına mahkum edildi. Adli para cezası, 6217 sayılı kanunun 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'na eklenen geçici 2. madde gereği doğrudan hüküm olarak kabul edildiği için bu kısım temyiz edilemez. Hırsızlık suçundan kurulan hüküm ise temyiz edilemeyecek bir neden bulunmadığından reddedilerek onandı. Kanun maddeleri: 6217 sayılı kanunun 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanununa eklenen geçici 2. madde, 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi.

MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I)Suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE,
II)Suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 08/06/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.