Esas No: 2021/23609
Karar No: 2022/11851
Karar Tarihi: 09.06.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/23609 Esas 2022/11851 Karar Sayılı İlamı
2. Ceza Dairesi 2021/23609 E. , 2022/11851 K."İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin, infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yeride görülmemiştir.Ancak;
1) Sanığın müştekiye ait iş yeri kasasından 30,00 TL yi alıp müştekinin gelmesi ile aldığı parayı yere atması şeklinde gerçekleşen olayda, sanık hakkında hırsızlık suçundan hüküm kurulurken TCK'nın 145. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
2) Mahkemenin 11/10/2011 tarih, 2011/562 Esas- 2011/914 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında verilen hürriyeti bağlayıcı cezanın TCK'nın 50/1-a, 52/2 maddeleri uyarınca adli para cezasına çevrilerek sanığın 6.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, söz konusu kararın sadece sanık tarafından temyizi üzerine Yüksek Yargıtay 22. Ceza Dairesi'nin 15/02/2016 tarih, 2015/10685 Esas, 2016/1931 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında verilen hükme ilişkin hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesi için kararın bozulmasına karar verildiği, mahkemece bozma ilamına uyularak sanık hakkında verilen mahkumiyet kararına ilişkin olarak hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, sanığın denetim süresi içerisinde başka bir suç işlemesi sebebiyle mahkemece temyize konu hükmün açıklanmasına karar verildiği, ancak sanık hakkında verilen hürriyeti bağlayıcı cezanın adli para cezasına çevrilmesine karar vermediği anlaşılmakla, sanık hakkında bozma ilamı öncesinde verilen hürriyeti bağlayıcı cezanın adli para cezasına çevrilmesi ve söz konusu kararın sadece sanık tarafından temyiz edilip aleyhe temyiz bulunmaması karşısında, TCK'nın 50/1-a, 52/2 uyarınca verilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine ilişkin ilk hükümde verilen kararın sanık lehine kazanılmış hak olduğu gözetilmeksizin, yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 09.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.