Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2021/25028 Esas 2022/9113 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından yapılan maddi ve manevi tazminat davasında, maddi tazminat talebi reddedilirken, manevi tazminat talebi kısmen kabul edilmiş ve 15.000 TL manevi tazminatın 27/03/2004 olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsil edilmesine karar verilmiştir. Davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilen karar, Hukuk Dairesi tarafından incelenerek, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, hükmün taraflar yönünden onanmasına karar verilmiştir. Kararda, 818 sayılı Borçlar Kanunu'nun 47. maddesi (6098 sayılı TBK m. 56) hükümlerine değinilerek, manevi tazminatın adalete uygun bir şekilde belirlenmesi gerektiği, tazminatın sınırının amaçlarına göre belirlenmesi gerektiği ve miktarın hakim tarafından takdir edilirken olay tarihini, olayların oluş şeklini, ölüme yakınlık gibi hususları dikkate alması gerektiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri açıklaması:
- 818 sayılı Borçlar Kanunu'nun 47. maddesi (6098 sayılı TBK m. 56): Hâkimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır.

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki maddi ve manevi tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı maddi tazminat davası hakkında karar verilmesine yer olmadığına, manevi tazminat davasının kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:
K A R A R

Hükmüne uyulan Dairemizin 19/06/2019 gün 2019/1629 Esas-2019/3441 Karar sayılı ilamında; “Olay tarihinde yürürlükte olan 818 sayılı Borçlar Kanunu’nun 47. maddesi (6098 sayılı TBK m. 56) hükmüne göre hâkimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir. Davaya konu olan olayda; olay tarihi, olayların oluş şekli, davacının ölene yakınlığı ve yukarıdaki ilkeler dikkate alındığında davacı lehine hükmedilen manevi tazminat miktarları azdır. Davacı yararına daha üst düzeyde manevi tazminata hükmedilmesi için kararın bozulması gerekir.” gerekçesi ile hükmün bozulmasına karar verilmiş, davalı tarafın karar düzeltme istemi reddedilmiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda; maddi tazminat davası hakkında karar verilmesine yer olmadığına, manevi tazminat davasının kısmen kabulü ile ıslah dilekçesi de gözetilerek 15.000 TL manevi tazminatın 27/03/2004 olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.Dosya içerisinde, bozmaya uygun karar verilmiş olmasına kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, taraf vekillerinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün taraflar yönünden ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 1.024,65 TL temyiz peşin harcın onama harcına mahsubuna ve 80,70 TL onama harcın temyiz eden davacıdan alınmasına, 20/06/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.