Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/2953 Esas 2022/12076 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Mala zarar verme suçundan verilen cezanın adli para cezası olduğu ve bu nedenle temyiz edilemeyeceği kararlaştırılmıştır. Hırsızlık suçundan verilen cezanın ise alt sınırının 5 yıl olduğu ve sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği belirtilmiştir. Ancak sanığın savunma hakkının kısıtlandığı gerekçesiyle karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142. maddesi
- 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 150/3. maddesi
- 188/1 ve 289/1-e maddeleri.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1) Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde :
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanık ve müdafiinin temyiz isteminin CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2) Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde :
5237 sayılı TCK'nin 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nin 142/2-h ve 143/1. maddelerinde düzenlenen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/10/2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nin 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği, her ne kadar sanık son celse müdafii ile duruşmaya katılmışsa da esas hakkında savunması alınırken müdafiinin huzurunda ifade vermesi gerektiği gözetilmeden 24/12/2014 tarihli duruşmada müdafiisi olmadan savunması alındıktan sonra yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, 13/06/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.