Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/2494 Esas 2022/12069 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkum edilmiştir. Temyiz incelemesi sonucunda hırsızlık suçuyla ilgili olarak, sanığın uzun süreli hapis cezası ertelenmiş ve hak yoksunluklarına ilişkin Anayasa Mahkemesi kararı ve TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişikliklerin infaz aşamasında uygulanması gerektiği belirlenmiştir. Bu nedenle, temyiz itirazları reddedilmiş ve mahkumiyet hükmü onanmıştır. İş yeri dokunulmazlığı ihlali suçuyla ilgili olarak ise, sanığın temyiz itirazları yerinde görülmüş ve hükmün bozulması kararlaştırılmıştır. Bu suç nedeniyle mahkumiyet hükmü verilirken, TCK'nın 116/4. maddesi yerine 116/2. maddesi dikkate alınmamış ve ayrıca adli para cezasının hapse çevrilmesine ilişkin kanun maddesi de gözetilmemiştir. Bu nedenle, hükmün bozulması kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri ise şöyle belirtilmiştir: 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi, 116/2. ve 116/4. maddeleri, 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesi, 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi, ve 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1) Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde:
Uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında; 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde:
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
a) Dosya kapsamına göre, mağdurun soruşturma aşamasında, 23.01.2016 tarihinde saat 02:00 sıralarında işyerinden ayrıldığını, 25.01.2016 tarihinde sabah saatlerinde geri döndüğünde işyerine girildiğini ve içerisinin karıştırıldığını fark ettiğini beyan ettiği; sanığın suç saatine ilişkin herhangi bir beyanda bulunmadığı olayda; sanık hakkında mahkemece işyeri dokunulmazlığının ihlali eylemi nedeniyle hüküm kurulurken herhangi bir gerekçe gösterilmeksizin TCK’nin 116/2. maddesi yerine aynı Kanun’un 116/4. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayin edilmesi,
b) 18/06/2014 tarihinde kabul edilip 28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi gereğince “Hükümlü, tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, hükümlünün iki saat çalışması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verilir. Günlük çalışma süresi, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirlenir. Hükümlünün, hakkında hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uymaması hâlinde, çalıştığı günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamı açık ceza infaz kurumunda yerine getirilir.” hükmü gözetilmeden, sanık hakkında adli para cezasını ödemediği takdirde ödenmeyen para cezasının hapse çevrileceği şeklinde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 13/06/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.