Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29233 Esas 2022/12030 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-6545 sayılı Yasa'nın 104. maddesi uyarınca Kanun'un yayımı tarihinde yürürlüğe gireceğinin belirtildiği, 6545 sayılı Yasa'nın 62. maddesi ile değişik TCK'nın 142/2-h maddesinin 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete'de yayınlanarak yürürlüğe girdiği ve suç tarihinin 21.06.2014 olduğunun anlaşılması karşısında; sanıkların eyleminin suç tarihinde yürürlükte bulunan ve daha lehe olan TCK'nın 142/1-b maddesine uyduğu ve 6545 sayılı Yasa ile yapılan değişiklikten önceki TCK'nın 142/1-b maddesi ile hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden suç tarihinde yürürlükte olmayan ve sanıkların aleyhine olan TCK'nın 142/2-h maddesi ile hüküm kurulmak suretiyle fazla ceza tayini,
2-Birlikte işlenen suçlarda sanıklardan birisinin veya birkaçının iade veya tazmin yükümlülüğünü yerine getirmesi halinde, diğer suç ortaklarının bu yerine getirmeye karşı çıkmadıkları taktirde etkin pişmanlık hükümlerinden yararlanacakları ve dosya kapsamında 20/11/2015 tarihinde müştekinin zararının tamamı olan 3.000 TL tutarı karşılayan sanık ... dışındaki diğer sanıklar ..., ... ve ...’in etkin pişmanlığa açıkça karşı duruş sergilemediği gözetilerek, bu sanıklar hakkında da hırsızlık suçundan hüküm kurulurken 5237 sayılı TCK'nın 168/2. maddesi uyarınca indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3-Sanık ... hakkında, adli sicil kaydında yer alan Büyükçekmece 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/02/2014 tarih ve 2013/187 Esas - 2014/72 Karar sayılı ilamına “dolandırıcılık” suçundan aldığı mahkumiyet hükmü tekerrüre esas alınarak, sanık hakkında TCK'nın 58. maddesi uygulanmış ise de; hükümden sonra, 02/12/2016 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, 5237 sayılı TCK'nın 157/1. maddesinde düzenlenen dolandırıcılık suçunun uzlaşma kapsamına alınmış olması ve UYAP üzerinden yapılan incelemede, Büyükçekmece 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/06/2019 tarihli ek kararı ile sanık hakkında açılan kamu davasının uzlaşma nedeniyle düşürülmesine karar verildiğinin ve sanığın suç tarihi itibari ile de adli sicil kaydında başkaca bir mahkumiyet kaydının bulunmadığının anlaşılması karşısında, sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı hususunda zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 13/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.