Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/28496 Esas 2022/12183 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
O yer Cumhuriyet savcısının 22/10/2015 tarihli hükme yönelik bir aylık temyiz süresinin son günü olan 22/11/2015 tarihinin resmi tatile denk gelmesi nedeniyle 23/11/2015 tarihli temyiz talebinin süresinde olduğu ve yine o yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin sanıklar ... ve ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükümleri ile aynı sanıklar hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen beraat kararlarına yönelik olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının mahkumiyet hükümleri yönünden uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
I-Sanık ... hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelemesinde;
İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında sanık hakkında tayin olunan hapis cezasının 5237 sayılı TCK’nın 119/1-c maddesi gereğince arttırılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
II-Sanıklar ... ve ... hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelemesinde;
Dosya içeriğine göre sanık ... müdafiinin diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Dosya kapsamı ve oluşa göre sanıklar sanık ... ve ...’in atılı hırsızlık suçunu diğer sanık ... ile birlikte fikir ve eylem birliği içinde, asli fail olarak işledikleri anlaşıldığından, atılı hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK'nın 37. maddesi kapsamında cezalandırılmaları gerekirken, yazılı şekilde aynı Kanun'un 39. maddesi gereğince cezalarından indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini ve yine asli fail olarak atılı iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun işlenmesine iştirak eden sanıkların mahkumiyetleri yerine yazılı şekilde beraatlerine karar verilmesi,
2-28/06/2014 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191. maddesinin değiştirilmiş olması ve anılan Kanun'un 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 7. maddesindeki düzenleme karşısında; sanık ... Sami’nin adli sicil kaydında yer alan Eskişehir (Kapatılan) 6. Sulh Ceza Mahkemesinin 30/06/2011 tarih, 2010/941 Esas, 2011/682 Karar sayılı ilamına konu, TCK'nun 191/1. maddesi uyarınca kullanmak için uyarıcı madde kabul etmek ve bulundurmak suçuna ilişkin mahkumiyet hükmü yönünden uyarlama yargılaması yapılıp yapılmadığı araştırılıp, sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısı ve sanık ...’un temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 14.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.