Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2021/15467 Esas 2022/9392 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sigorta Tahkim Komisyonu'nda yapılan bir yargılamada, davalı sigorta şirketi tarafından kazada malul kalan davacıya ödenen tazminat miktarının yetersiz olduğu gerekçesiyle bakiye sürekli iş göremezlik tazminatı, geçici iş göremezlik tazminatı, geçici bakıcı gideri ve rapor ücreti talep eden davacının başvurusu kısmen kabul edilmiştir. Ancak davalı tarafından yapılan itiraz sonucunda, geçici iş göremezlik tazminatı ve geçici bakıcı giderinin 03/02/2020 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilirken, bakiye talep reddedilmiştir. İtiraz hakem heyeti kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Ancak, Sigortacılık Yasasının 30/12. maddesi gereği sigorta tahkim komisyonlarının 40.000,00 TL'yi geçmeyen kararları kesindir. Bu nedenle, davalı tarafın tazminat ödeme yükümlülüğü kesinleşen miktarın 40.000,00 TL'nin altında olması nedeniyle temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5684 sayılı Sigortacılık Yasası'nın 30/12. maddesi
- 01/06/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki sigorta tahkim yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı Sigorta Tahkim Komisyonu Uyuşmazlık Hakem Heyetince başvurunun kısmen kabulüne dair karara karşı davalı vekilince itiraz edilmesi üzerine İtiraz Hakem Heyeti tarafından verilen 14/10/2020 tarih ve 2020/İHK-20856 sayılı itirazın kısmen kabulüne dair kararın süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı vekili Sigorta Tahkim Komisyonu başvurusunda, davalıya sigortalı araçta yolcu konumunda olan müvekkilinin 21/10/2015 tarihinde meydana gelen kaza neticesinde malul kaldığını, davalı tarafından 48.848,27 TL ödeme yapılmış ise de yeterli olmadığını, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile şimdilik 100,00 TL bakiye sürekli iş göremezlik tazminatı, 2.500,00 TL geçici iş göremezlik tazminatı, 2.400,00 TL geçici bakıcı giderini temerrüt tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsili, 300,00 TL rapor ücretini davalıdan talep etmiştir.
Davalı vekili, davacıya 42.270,00 TL ödeme yapıldığını ancak davacının sonrasında tahkime başvurarak 11.469,00 TL’ye karar verildiğini ve hükmün kesinleştiğini, tekrar sakatlık raporu alınarak tazminat talep edildiğini ancak maluliyet raporunu kabul etmediklerini, geçici iş göremezlik ve geçici bakıcı giderinin teminat kapsamında olmadığını ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir.
Uyuşmazlık hakem heyetince tüm dosya kapsamına göre; başvurunun kısmen kabulü ile 229.683,00 TL sürekli iş göremezlik tazminatı, 11.001,00 TL geçici iş göremezlik tazminatı, 9.038,00 TL geçici bakıcı gideri olmak üzere toplam 249.722,00 TL’nin 03/02/2020 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; karara karşı davalı vekilince itiraz edilmesi üzerine itiraz hakem heyetince; itirazın kısmen kabulü ile 11.001,00 TL geçici iş göremezlik tazminatı, 9.038,00 TL geçici bakıcı giderinin 03/02/2020 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, bakiye talebin reddine karar verilmiştir. İtiraz hakem heyeti kararı, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
5684 sayılı Sigortacılık Yasasının 30/12. maddesi gereği sigorta tahkim komisyonlarının 40.000,00 TL'yi geçmeyen kararları kesindir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.Bu durumda, davalı aleyhine kabul edilen tazminat miktarı 40.000,00 TL'lik kesinlik sınırının altında olduğundan karar kesin niteliktedir. Bu sebeple, davalı yönünden temyiz isteminin miktar itibariyle reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin İtiraz Hakem Heyeti kararının kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 23/06/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.