Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/3205 Esas 2022/12395 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir dava sonucunda, sanık hakkında kasten yaralama suçundan mahkumiyet kararı verilmiş ancak hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir. Katılan vekilinin itirazı incelenmek üzere dosya mahkemeye iade edilmiştir. Diğer sanıkların da kasten yaralama suçundan mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığı belirtilerek, temyiz istemleri reddedilmiştir. Bir sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hüküm onanırken, diğer sanıklar ve katılan vekili tarafından yapılan temyiz itirazları yerinde görülmüş ve mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamına alındığı belirtilerek hükümler bozulmuştur. Kanun maddeleri olarak, CMK'nın 231/12, 317 ve 253/3 fıkraları, TCK'nın 151/1 maddesi ve 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi gösterilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına ilişkin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Sanık hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın, 5271 sayılı CMK'nın 231/12. maddesi uyarınca itiraza tabi olduğu, bu kararın temyizinin mümkün olmadığı, dosya üzerinden ve UYAP’tan yapılan incelemede, sanık ...’ın dilekçesi üzerine itiraz mercii olan Gaziantep 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 04/06/2015 tarihli, 2015/583 D. İş sayılı kararıyla sanığın itirazının incelenerek reddine karar verildiği anlaşıldığından, katılan vekilinin itirazının itiraz merciince incelenmek üzere dosyanın incelenmeksizin istem gibi mahalline İADESİNE,
II- Sanıklar ... ve ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükümlere ilişkin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanıkların ve katılan vekilinin temyiz istemlerinin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
III- Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Sanığın üzerine atılı mala zarar verme suçunu, aynı katılana yönelik silahla kasten yaralama suçu ile birlikte işlediği belirlenerek yapılan incelemede;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
IV- Sanıklar ... ve ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere ilişkin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Suç tarihinde TCK'nın 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamında olmadığı, ancak hükümden sonra 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, CMK’nın 253/3. fıkrasında yer alan “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar” ibaresi madde metninden çıkarılmakla TCK’nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, mala zarar verme suçundan uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanıkların hukuki durumlarının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar Adem ve Oktay ile katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 15/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.