Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/3064 Esas 2022/12581 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, sanığın hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyetine karar verdi ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildi. Sanık, mala zarar verme suçundan verilen adli para cezası için temyiz başvurusunda bulundu ancak reddedildi. Hırsızlık suçuna ilişkin açıklanmasının geri bırakılması kararının itiraza tabi olduğu ve bu kararın temyiz edilemediği belirtilerek dosya incelemeksizin mahalline iadesine karar verildi. Mala zarar verme ve hırsızlık suçlarına ilişkin temyiz itirazları da incelendi. Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının, 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ile birlikte infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtildi. Ancak, sanığın hırsızlık suçu yönünden uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre değerlendirilmesi, sanığın soruşturma aşamasında görevlendirilen avukatın ücretinin sanıktan alınmamasına karar verilmesi ve mala zarar verme suçunun ayrıca düşünülmemesi gerekçesiyle hükümlerin bozulmasına karar verildi. Kanun maddeleri ise şöyle:
- CMK'nin 231/12. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi
- TCK'nın 53. maddesi
- 724

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ...’in 29/08/2014 tarihli dilekçesi ile mala zarar verme suçundan doğrudan verilen 3.000,00 TL adli para cezasını da temyiz ettiği, talebin, Mahkemenin 09/10/2014 tarihli ek kararı ile bu hükme karşı temyiz yoluna başvurulamayacağından bahisle reddedildiği ve ek kararın sanık tarafından temyiz edilmediği belirlenerek yapılan incelemede,
1- Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararının, 5271 sayılı CMK'nın 231/12. maddesi uyarınca itiraza tabi olduğu, bu kararın temyizinin mümkün olmadığı, sanığın dilekçesi üzerine itiraz mercii olan Ordu Ağır Ceza Mahkemesinin 24/08/2015 tarihli, 2015/753 D. İş sayılı kararıyla incelenerek itirazın reddine karar verildiği anlaşıldığından, dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2- Sanık ... hakkında mala zarar verme ve hırsızlık suçlarından kurulan hükümlere ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak,
a- 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK'nın 141/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, sanığa isnat edilen hırsızlık suçu yönünden uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
b- CMK'nın 101/3. maddesi uyarınca soruşturma aşamasında yapılan sorgusu esnasında sanığı savunmak üzere bir avukatın görevlendirilmesi nedeniyle tayin olunan müdafii ücretinin sanıktan alınmasına karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi,
c- Hırsızlık suçunun konusu ile mala zarar verme suçunun konusunun ve korunan hukuki yararın aynı olması nedeniyle, ayrıca mala zarar verme suçunu oluşmayacağı gözetilmeden, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 151/1. maddesi uyarınca mala zarar verme suçundan da cezalandırılmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 16/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.