Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/9968 Esas 2022/12566 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, hırsızlık ve konut dokunulmazlığı ihlali suçlarından sanık hakkında verilen cezaların gece vakti işlendiği kanıtlarının yeterince incelenmediği için bozulduğunu belirtti. Ayrıca, sanığın avukat atanması gerektiği ve savunma hakkının kısıtlandığına dair ihlaller nedeniyle karar da bozuldu. Kanun maddeleri ise şöyle: hırsızlık için 5237 sayılı TCK'nın 143/1, konut dokunulmazlığı ihlali için ise 5237 sayılı TCK'nın 116/4 maddesi, suçun gerektirdiği cezanın alt limitinin beş yıldan fazla olduğunda zorunlu müdafii atanması gerektiğini belirten 5271 sayılı CMK'nın 150/3 maddesi, savunma hakkının kısıtlanmasının önlendiği 5271 sayılı CMK'nın 188/1 ve 289/1-e maddeleri.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Dosya kapsamına göre, katılanın soruşturma aşamasında alınan beyanında hırsızlık olayının suç tarihinde 08.00-22.40 saatleri arasında gerçekleştiğini beyan ettiğinin veUYAP'tan alınan güneşin doğuş ve batış çizelgesine göre suç tarihinde gece vaktinin saat 17.25'te başlayıp, saat 05.56’da sona erdiğinin anlaşılması karşısında, şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereği hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarının sanık lehine gündüz sayılan zaman dilimi içerisinde işlendiğinin kabul edilmesi gerektiği gözetilmeden; hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarının gece vakti işlendiğine ilişkin kanıtlar denetime olanak verecek biçimde karar yerinde gösterilip tartışılmadan, hırsızlık suçundan hükmolunan cezanın 5237 sayılı TCK'nın 143/1. maddesiyle arttırılması ve konut dokunulmazlığının ihlali suçundan aynı Kanun'un 116/1. maddesi yerine 116/4. maddesinin uygulanması,
2- Kabule göre de;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-b, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının beş yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli ve 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 16/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.