Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/2741 Esas 2022/12469 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında, hapis cezasına mahkumiyetin yasal sonucu olarak, TCK’nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının uygulanmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmemiş ise de, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK'nın 141/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2- Sanık hakkında tekerrüre esas alınan, Ceyhan 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/208 Esas ve 2013/373 Karar sayılı ilamıyla sanığın 5237 sayılı TCK'nin 141/1. maddesi gereğince hırsızlık suçundan cezalandırılmasına karar verildiği ancak; 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK'nin 253. maddesi gereğince uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenerek, sanık hakkında tekerrüre esas alınan TCK'nin 141/1. maddesinde tanımlanan hırsızlık suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı ve bu hüküm yönünden tarafların uzlaşması nedeniyle mahkemenin 06/11/2017 tarihli ek kararı ile mahkumiyet hükmünün ortadan kaldırılmasına karar verildiği, bunun dışında sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas teşkil eden diğer mahkumiyet hükümlerinin de TCK’nın 141/1. maddesi uyarınca verildiği fakat uzlaşma nedeniyle mahkumiyet hükümlerinin ortadan kaldırılmasına ilişkin ek kararlar verildiği, anlaşılmakla; bahsi geçen ilamın TCK'nin 58. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağı, sanığın adli sicil kaydına göre başka da tekerrürre esas alınabilecek mahkumiyetinin olmaması nedeniyle sanık hakkında TCK'nin 58. maddesinin uygulanamayacağının gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 16.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.