Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/2151 Esas 2022/12505 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık kasten yaralama, mala zarar verme ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından mahkum edilmiştir. Sanığın tekerrüre esas alınan ilamı, uyuşturucu bulundurma suçuna ilişkindir ve TCK'nın 191/1. maddesine göre kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu olarak kabul edilmektedir. Ancak, 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesindeki değişiklik ve 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddesi ve Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli kararı nedeniyle sanığın tekerrüre esas teşkil edip etmeyeceği hususu incelenmelidir. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunluklarının uygulanması infaz aşamasında gözetilmelidir. Hükümler, itirazların reddiyle onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 191/1. maddesi: Uyuşturucu Madde Bulundurma Suçu
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi: Mahkumiyetin Hükümleri
- 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. madde: Tekerrüre Esas Alınacak Suçlar
- Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarihli kararı
- 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi: TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişiklikler ve infaz süreci.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama, mala zarar verme, görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan ilamın, TCK'nın 191/1. maddesi uyarınca kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçuna ilişkin olduğu, 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191. maddesindeki değişiklik ve anılan Kanun'un 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddesindeki düzenleme karşısında; bu ilam yönünden uyarlama yargılaması yapılıp yapılmadığı ve tekerrüre esas teşkil edip etmeyeceği hususu ile 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 16/06/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.