Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/8855 Esas 2022/12595 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesinin verdiği bir kararda, sanık iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkum olmuştur. Mala zarar verme suçu nedeniyle verilen adli para cezasına yönelik temyiz istemi reddedilmiştir. İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun kararda konut dokunulmazlığı olarak yazılması bir yazım hatası olarak kabul edilmiş ve TCK'nın 53. maddesiyle öngörülen hak yoksunlukları infaz aşamasında göz önünde bulundurulacaktır. Karar oybirliğiyle onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi (bazı bölümleri iptal edilmiştir)
- 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi (TCK'nın 53. maddesinde değişiklik yapmıştır)

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : İş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26.maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2.maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından o yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2) İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun, gerekçeli karar başlığında ve hükümde konut dokunulmazlığının ihlali olarak yazılması, mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak kabul edilmiş, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 16.06.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.