Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/1991 Esas 2022/12553 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkum edildi. Mala zarar verme suçundan verilen ceza temyiz edilemeyecek kadar düşük olduğu için reddedildi. Hırsızlık suçundan verilen ceza infaz aşamasında TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişikliğe göre yargılandı. Konut dokunulmazlığının ihlali suçunu birden fazla kişi işlediği için ceza, TCK'nın 119/1-c maddesi uyarınca artırılması gerektiği halde göz ardı edildi. Temyiz itirazları reddedilerek hükümler onaylandı. Kanun maddeleri:
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi
- TCK'nın 119/1-c maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyizinin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanğın temyiz isteminin CMUK'un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2- Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlerin temyizinin incelenmesinde;
Hırsızlık suçundan kurulan hüküm yönünden, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, konut dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında, sanığa verilen cezanın TCK'nın 119/1-c maddesi uyarınca artırılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 16/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.