Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/3800 Esas 2022/12764 Karar Sayılı İlamı

TALEP EDEN : Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
KARARI : Ankara 3. Asliye Ceza Mahkemesi'nin
14/09/2017 tarihli, 2017/493 Esas ve 2017/490 Kararı
HÜKÜM : Mahkumiyet
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıklar ... ve ... hakkında 29/05/2017 tarihli iddianame ile hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından cezalandırılmaları istemi ile kamu davası açıldığı, Ankara 3. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 14/09/2017 tarih, 2017/493 E- 2017/490 K. sayılı ilamı ile sanıkların hırsızlık suçundan TCK'nın 142/2-h, 143. maddeleri, konut dokunulmazlığının ihlali suçundan TCK'nın 116/1-4,119/1-c maddeleri, mala zarar verme suçundan TCK'nın 151/1. maddesi uyarınca ayrı ayrı cezalandırılmalarına karar verildiği, mahkumiyet hükümlerinin sanıklar ... ve ... tarafından istinaf edildiği, sanıklar müdafi tarafından kararın istinaf edilmediği, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesi'nin 30/03/2018 tarih, 2017/3109 E. - 2018/567 K. sayılı ilamı ile, sanıkların istinaf başvurularının ayrı ayrı esastan reddine karar verildiği, hırsızlık suçu açısından temyiz yolu açık olmak üzere verilen kararların konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçları bakımından ise miktar itibariyle CMK'nın 286. maddesi uyarınca kesin olarak verildiği,
Sanık ... tarafından konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçları yönünden kesin olarak verilen karara yönelik temyiz isteminin Ankara Bölge Adliye Mahkemesi'nin 03/01/2019 gün ve 2017/3109-2018/567 sayılı ek kararı ile reddine karar verildiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 2018/98012 sayılı tebliğnamesi ile, sanıkların Ankara Bölge Adliye Mahkemesi'nin kararına yönelik temyiz başvurusu ile ilgili temyiz isteminin reddi ve bozma talep edildiği,
Sanık ...'nun Bölge Adliye Mahkemesi'nin 03/01/2019 tarihli ek kararına yönelik temyiz isteminin reddedilerek ek kararın Yargıtay 2. Ceza Dairesi'nin 20/03/2019 gün ve 2019/52 E. - 2019/5465 K. sayılı kararı ile onandığı, yine sanıklar ... ve ...'in hırsızlık suçuna yönelik temyiz istemleri bakımından da Yargıtay 2. Ceza Dairesi'nin 20/03/2019 gün ve 2019/52 E. - 2019/5465 K. sayılı ilamı ile esastan ret kararı verilerek kesinleştiği, bu kararın ardından Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 25.04.2022 tarihli ve KD-2022/55252 sayılı itirazı üzerine dosya Dairemize gönderilmekle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 308. maddesinin, 6352 sayılı Kanun'un 99. maddesi ile eklenen 3. fıkrası uyarınca yapılan incelemede;
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca; Bölge Adliye Mahkemesi kararının sanıklar tarafından temyiz edilmesine rağmen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 28/12/2018 tarih ve 2018/98012 sayılı tebliğnamesinin karara yönelik temyiz başvurusunda bulunmayan sanıklar ... ve ... müdafii Av. ...'e tebliğe çıkartıldığı, dosyada ve UYAP kayıtlarında tebliğnamenin sanıklara bizzat tebliğ edildiğine dair herhangi bir evraka rastlanılmadığı, tebliğnamenin tebliğinin sanıklar yönünden usulsüz odluğundan, AİHS'nin 6. maddesi ve CMK'nun 297/3. maddesi uyarınca tebliğnamenin tebliği zorunlu olup aksi durumun savunma hakkının kısıtlanması niteliğinde olduğundan bahisle, sanıklar hakkında hırsızlık; sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından bozma kararı verilmesi yönündeki İTİRAZININ KABULÜNE ve Dairemizin 20/03/2019 tarih ve 2019/52 E. - 2019/5465 K. sayılı onama ve esastan ret kararlarının KALDIRILMASINA karar verilerek yapılan incelemede;
CMK’nın 297/3. maddesindeki “Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen tebliğname, hükmü temyiz etmeleri veya aleyhlerine sonuç doğurabilecek görüş içermesi hâlinde sanık veya müdafii ile katılan veya vekillerine ilgili dairesince tebliğ olunur” düzenleme gereğince tebliğnamenin kararı temyiz etmesi halinde sanığa da tebliğinin zorunlu olduğu, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından düzenlenen 28/12/2018 tarihli tebliğnamenin karara yönelik temyiz başvurusunda bulunmayan sanıklar müdafiine tebliğe çıkartıldığı, dosyada fiziki olarak yapılan incelemede ve UYAP kayıtlarında tebliğnamenin sanıklara bizzat tebliğ edildiğine dair herhangi bir evraka rastlanılmadığı anlaşılmakla, anılan kanun hükmü gereğince sanıklara 28/12/2018 tarihli tebliğnamenin usulüne uygun şekilde (Sanıkların cezaevinde olması halinde cezaevinde bizzat kendisine okunup anlatılmak suretiyle tebliği, aksi halde son bilinen adresine kararın tebliği, bu adrese de tebliğ yapılamaması halinde güncel MERNİS adresine tebliğ yapılmak suretiyle) tebliğ edilmesi ile; tebligat belgesi ve sunmaları halinde temyiz dilekçesi de eklenerek ve ek tebliğname de düzenlenerek incelenmek üzere iadesinin mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 20/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.