Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/3107 Esas 2022/12700 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, bir hırsızlık suçuyla ilgili olarak verilen ceza kararında yapılan temyiz itirazlarının reddedilmesine karar verdi. Kararın gerekçesi, çalınan eşyanın satıldığı kişi veya satın alınan yeri söyleyerek eşyanın geri verilmesinin yeterli olmadığı, aynı zamanda kazanç müsaderesine konu edilmek üzere satın aldığı kişiden elde edilen parayı veya sağlanan menfaati soruşturma makamlarına teslim etmesi gerektiği şeklindeydi. Gerekçede ayrıca TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulamasının yapılması gerektiği belirtilerek, 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ve TCK'nın 53. maddesinde yapılan son değişikliğin de infaz aşamasında göz önünde bulundurulması gerektiği vurgulanmıştı. Kanun maddeleri olarak, 5237 sayılı TCK'nın 168/1. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, ve 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi gösterilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizce de benimsenen ve Yargıtay CGK'nın 26.03.2013 tarihli ve 2012/6-1232 E., 2013/106 K. sayılı içtihadında belirtildiği üzere, çalınan malın 3. kişiye satılması halinde; 5237 sayılı TCK'nın 168. maddesinin uygulanabilmesi için hırsızlık suçunun failinin, sattığı yeri veya kişiyi söyleyerek çalınan malın, hırsızlık suçunun mağduruna iadesini sağlaması yetmez. Failin bizzat pişmanlık göstererek, satın alan iyiniyetli ise; sattığı yeri veya kişiyi söyleyerek çalınan malın hırsızlık suçunun mağduruna iadesini sağlaması yanında aynen geri verme veya tazmin suretiyle satın alanın zararını da gidermesi, kötü niyetliyse; satın alandan elde ettiği para veya sağladığı menfaati, kazanç müsaderesine konu edilmek üzere soruşturma makamlarına teslim etmesi gerekir. Somut olayda da sanığın suça konu eşyayı satmış oldukları yeri soruşturma makamlarına göstermekten ibaret eylemi nedeniyle koşulları bulunmadığı halde hakkında TCK'nın 168/1. maddesinin uygulanması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 20.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.