Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/3100 Esas 2022/12689 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme ve hırsızlık suçlarından mahkumiyet hükmü verilmiştir. Dosyaya göre iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu birden fazla kişi tarafından işlenmiş olmasına rağmen sanığa verilen cezanın TCK'nın 119/1-c maddesi uyarınca artırılması gerektiği gözetilmemiştir. Hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet hükmü ise sanığa zorunlu müdafii atanmadan ve savunma hakkı kısıtlanarak verilmiştir. Bu sebeple hırsızlık suçu hükümleri bozulmuştur. 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesi, 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile değiştirilerek suçun alt sınırı 5 yıldan fazla olması durumunda sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği belirtilmiştir. Kanun maddeleri detaylı ve açıklayıcı şekilde yazılmamıştır, ancak bu maddeler kararda açıklanmıştır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosyada yer alan 21.01.2015 tarihli CD izleme tutanağına göre, suça konu iş yerine iki şahsın girdiğinin tespit edilmesi karşısında; iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlenmesi nedeniyle, sanığa verilen cezanın 5237 sayılı TCK'nın 119/1-c maddesi uyarınca artırılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılamamış, TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarına gelince;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, 20.06.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.