Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/98 Esas 2022/12693 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, hakaret, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Sanık ... hakkında hakaret ve tehdit suçlarından verilen beraat kararlarına yönelik katılan sanık ...’in temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın eylemine uyan TCK'nın 125/1 ve 106/1-2 maddelerinde tanımlanan suçlar için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Yasa'nın 66/1-e maddesine göre hesaplanan 8 yıllık zamanaşımının, sanığın sorgusunun yapıldığı 08.05.2014 gününden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanık ...’in temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa'nın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık ... hakkında hakaret ve tehdit suçlarından açılan kamu davalarının 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE,
II- Katılan sanık ... hakkında mala zarar verme ve hakaret suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Katılan sanık ... hakkında hakaret suçundan kurulan hükümde, uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK’nın 125/1. maddesi yerine sehven TCK.’nın 151/1 maddesi olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak görülmüş, TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Katılan sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 125/1. maddesi uyarınca hakaret ve TCK’nin 151/1. maddesi uyarınca mala zarar verme suçlarından hükümler kurulduğu, suç tarihinde mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamında bulunmaması ve 5271 sayılı CMK’nin 253/3. maddesi uyarınca uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla işlenmiş olması nedeniyle uzlaştırmanın mümkün olmadığı anlaşılmış ise de, TCK’nın 151/1. maddesi kapsamındaki mala zarar verme suçunun 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma kapsamına alındığı, bu nedenle CMK’nın 253/3. maddesinin uygulanma koşullarının ortadan kalktığı, sanık ile katılan sanık arasında söz konusu kanun değişikliğine göre, hakaret ve mala zarar verme suçları yönünden uzlaştırma işlemi uygulanıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanık ...’in temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 20.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.