Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/3106 Esas 2022/12686 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından sanığın mahkumiyetine karar vermiştir. Ancak, sanığın adli sicil kaydında yer alan tehdit suçuna ilişkin verilen adli para cezasının tekerrüre esas alınamayacağına ilişkin kanun maddesi gözetilmemiştir. Bu nedenle hükümler bozulmuş ve yeniden yargılama yapılmadan sanık hükümlü olmuştur. Kararda, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edildiği ve hak yoksunluklarının uygulanmasına ilişkin ayrıntılar bulunmaktadır. Ayrıca, 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 322. maddesi ve TCK'nın 58. maddesiyle ilgili olarak belirli düzenlemeler yapılmıştır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yeninde görülmemiştir. Ancak,
Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan Nazilli 2. Sulh Ceza Mahkemesince verilmiş 22.05.2012 karar tarihli, 2012/999 Esas, 2012/679 Karar sayılı ilamına konu tehdit suçundan verilen 500,00 TL adli para cezasının hüküm tarihinde miktarı itibariyle 1412 sayılı CMUK'nın 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olduğu, kesin nitelikte olan hükümlülüğün tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, TCK'nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün hüküm fıkralarından çıkartılmasına karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.