Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/3232 Esas 2022/12922 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1) Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Edremit 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 23.12.2010 tarihli 2010/121 E 2010/832 K sayılı 09.10.2013 tarihinde kesinleşen ilamında üç ayrı suçtan hükümlülük kararı bulunduğu anlaşılmakla; 5275 sayılı Yasa'nın 108/2. maddesi gözetilerek, sanık hakkında en ağır cezaya ilişkin hükümlülüğün tekerrüre esas alınması gerekirken, ilamın tamamının tekerrüre esas alınması ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun’un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından TCK’nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkartılarak yerine " Edremit 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 23.12.2010 tarihli 2010/121 E 2010/832 K sayılı ilamında tehdit suçu nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 106/2-a maddesi uyarınca hükmolunan erteli 2 yıl hapis cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınmasına karar verilmesine " ibaresinin eklenmesine karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2) Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
a) 24.10.2019 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 17.10.2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanun’un 24. maddesiyle değişik CMK'nın 251. maddesinde Basit Yargılama Usulü düzenlenmiş olup, bu düzenlemenin uygulanmasıyla ilgili olarak, CMK'ya 7188 sayılı Kanunla eklenen geçici 5. maddenin birinci fıkrasının (d) bendinde yer alan “hükme bağlanmış” ibaresinin, Anayasa Mahkemesinin 14.01.2021 tarihli ve 2020/81 E., 2021/4 K. sayılı kararıyla "basit yargılama usulü" yönünden Anayasa'nın 38. maddesine aykırı görülerek iptaline karar verilmesi karşısında, temyiz incelemesi yapılan ve CMK'nın 251/1. maddesi kapsamına giren 5237 satılı TCK’nın 106/1-1.cümlede düzenlenen tehdit suçu yönünden; Anayasa’nın 38. maddesiyle 5237 sayılı TCK'nın 7 ve CMK'nın 251. maddeleri gereğince yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
b) 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup sanığın, müşteki ...’yı “ben yaptım, emniyette sen beni yakarsan ben de seni yakarım” diyerek tehdit etmesi şeklindeki eylemine uyan, 5237 sayılı TCK'nın 106/1-1. cümlesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
c) Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Edremit 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 23.12.2010 tarihli 2010/121 E 2010/832 K sayılı 09.10.2013 tarihinde kesinleşen ilamında üç ayrı suçtan hükümlülük kararı bulunduğu anlaşılmakla; 5275 sayılı Yasa'nın 108/2. maddesi gözetilerek, sanık hakkında en ağır cezaya ilişkin hükümlülüğün tekerrüre esas alınması gerekirken, ilamın tamamının tekerrüre esas alınması ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 21.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.