Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/4398 Esas 2022/13066 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan üç bin Türk Lirası adli para cezasına mahkumiyet hükmü kesinleşmiştir ve temyizi mümkün değildir. Sanık hakkında mağdur ...’ya yönelik hırsızlık suçu nedeniyle hükmolunan cezanın temyizi mümkün olmadığı belirtilmiştir. Sanık hakkında mağdurlar ..., ... ve ...’a yönelik hırsızlık suçu nedeniyle ilk derece mahkemesinde verilen cezalar, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi tarafından daha düşük cezalarla onanmıştır ve bu kararın temyiz edilebileceği ifade edilmiştir. Kararda, CMK’nın 294. ve 295. maddeleri hatırlatılarak, temyiz nedenlerinin belirtilmediği ve ek dilekçe sunulmadığı için sanık müdafii ile ilgili reddi hüküm verilmiştir. Kararda, 5271 sayılı CMK'nın 272/3-a ve 286/2-b maddelerinin detaylı bir açıklaması bulunmamaktadır.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlerin yapılan temyiz incelemesinde;
5271 sayılı CMK’nın 272/3-a maddesi uyarınca, hapis cezasından çevrili adli para cezaları hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üç bin Türk Lirası dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerine dair Bölge Adliye Mahkemesi kararları kesin olup temyizi mümkün olmadığından sanık müdafiinin temyiz isteğinin CMK’nın 298. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında mağdur ...’na yönelik hırsızlık suçundan kurulan hükmün yapılan temyiz incelemesinde;
Sanık hakkında hükmolunan cezanın miktar ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK’nın 286/2-b maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezalarını artırmayan bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından, sanık müdafiinin temyiz isteminin 5271 sayılı CMK’nın 298. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
3-Sanık hakkında mağdurlar ..., ... ve ...’a yönelik hırsızlık suçundan kurulan hükümlerin yapılan temyiz incelemesinde;
İlk derece mahkemesince sanık hakkında hırsızlık suçlarından TCK’nın 142/2-h, 143 ve 62. maddeleri uyarınca 6 yıl 3 ay hapis cezalarının verildiği, sanık müdafiinin istinaf talebi üzerine İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesince davanın yeniden görülmesine karar verilerek, duruşma açılıp ilk derece mahkemesi kararı kaldırılarak, sanık hakkında hırsızlık suçlarından TCK’nın 142/2-h, 35 ve 62. maddelerin uyarınca 2 yıl 1 ay hapis cezaları ile cezalandırılmasına karar verildiği anlaşılmakla, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesince verilen kararların temyizi kabil olduğu belirlenerek yapılan temyiz incelemesinde;
5271 sayılı CMK'nın 294. maddesindeki ''Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır.'', aynı Kanun’un 295/1. maddesindeki “Temyiz başvurusunda temyiz nedenleri gösterilmemişse temyiz başvurusu için belirlenen sürenin bitmesinden veya gerekçeli kararın tebliğinden itibaren yedi gün içinde hükmü temyiz olunan bölge adliye mahkemesine bu nedenleri içeren bir ek dilekçe verilir” şeklindeki düzenlemeler gözetilerek, sanık müdafiinin 27/12/2019 tarihinde temyiz nedenlerini içermeyen süre tutum dilekçesi verdiği ve gerekçeli kararın 11/02/2020 tarihinde tebliği üzerine CMK’nın 295/1. maddesinde öngörülen 7 günlük süre içerisinde temyiz nedenlerini içeren ek bir dilekçe sunmadığının anlaşılması karşısında; sanık müdafiinin temyiz isteminin 5271 sayılı CMK'nın 298. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE, 22/06/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.