Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/4601 Esas 2022/13093 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. İstinaf Mahkemesi'nde müdalifinin istemediği halde kendisine zorunlu müdafi atanması gerekmediği belirtilmiştir. Sanık ilk kovuşturma sırasında mahkemenin talebi üzerine atanmış olan müdafiinin temyiz yetkisi olmadığı için reddedilmiştir.
5271 sayılı CMK'nın 150. maddesi, savunmanın adaletli bir şekilde gerçekleşebilmesi için önceden belirlenmiş kişiler tarafından savunmanın sağlanmasını amaçlamaktadır. 1412 sayılı Kanun'un 317. maddesi ise temyiz isteminin isteme uygun olup olmadığını denetler.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın bozmadan sonra istinabe mahkemesinde 14/12/2018 tarihli duruşmada alınan ifadesinde, müdafii istemediğini beyan ettiği gibi, 5271 sayılı CMK'nın 150. maddesinin 2. ve 3. fıkraları gereğince de sanığa zorunlu müdafi atanmasını gerektirecek bir durum da bulunmadığı halde, sanığa ilk kovuşturma sırasında mahkemenin talebi üzerine barodan atanan müdafii Av. ....,’nın yüzüne karşı tefhim edilen karar, müdafii tarafından temyiz edilmiş ise de, anılan müdafiinin sanık hakkında verilen kararı temyize yetkisinin bulunmadığı ve dairemizin noksan ikmali kararı üzerine sanığa gerekçeli hükmün ilanen tebliğ edildiği ve kararın temyiz edilmediği anlaşıldığından, yukarıda belirtilen gerekçe ile daha önce görevlendirilen ve temyize hakkı bulunmayan sanık müdafii Av. ...,’nın temyiz isteminin 1412 sayılı Kanun’un 317. maddesi gereğince isteme aykırı olarak REDDİNE, 22/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.