Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/3347 Esas 2022/12990 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten basit yaralama, konut dokunulmazlığının ihlali, tehdit, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında mala zarar verme ve kasten basit yaralama suçlarından verilen hükümlerin temyiz incelemesinde;
Sanığın, katılanın altsoyu olduğunun anlaşılması karşısında; kesin nitelikte olan mala zarar verme suçuna ilişkin verilen hüküm hakkında, TCK'nın 167/1-b maddesindeki şahsi cezasızlık sebebinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunda kanun yararına bozma yoluna başvurulup başvurulmayacağının mahallinde değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
14/04/2011 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca doğrudan verilen 3.000,00 TL dahil olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, temyizi mümkün bulunmadığından,5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince sanığın temyiz isteminin isteme uygun olarak REDDİNE,
II-Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümlerin temyiz incelemesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
18/06/2014 tarihinde kabul edilip 28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi gereğince “Hükümlü, tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, hükümlünün iki saat çalışması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verilir. Günlük çalışma süresi, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirlenir. Hükümlünün, hakkında hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uymaması hâlinde, çalıştığı günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamı açık ceza infaz kurumunda yerine getirilir.” hükmü gözetilmeden, sanıklar hakkında adli para cezasını ödemediği takdirde ödenmeyen para cezalarının hapse çevrileceği şeklinde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun’un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hükümlerden "ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin" şeklindeki ibarenin çıkarılarak yerine "5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi uyarınca, infaz aşamasında tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, iki saat çalışılması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verileceği, günlük çalışma süresinin, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirleneceği, hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uyulmaması halinde, çalışılan günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamının açık ceza infaz kurumunda yerine getirileceği" ibaresinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.06.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.