Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2021/20715 Esas 2022/9912 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, kuruma verilen zarar nedeniyle açılan tazminat istemli davada, yapılan yargılama sonucunda ceza dosyasında suçun unsurlarının oluşmadığı için sanık davalılar hakkında beraat kararı verildiği, dosyada alınan bilirkişi raporunda da davalıların kusuru olmadığının tespit edildiği gerekçesiyle davayı reddetti. Bu karar davacı vekili tarafından temyiz edildi ve Yargıtayca incelendi. Hükmün bozulması sonrasında yeniden yapılan yargılama sonucunda, dosya içerisindeki ceza dosyasında da suçun unsurlarının oluşmadığı tespit edildi ve davalılar hakkında beraat kararı verildi. Beraat kararının hukuk hakimi için bağlayıcı olmadığı ancak maddi anlamda kuvvetli delil oluşturduğu belirtildi. Kararda, 818 sayılı Borçlar Kanunu'nun 53. (TBK.74) maddesine değinildi ve ceza mahkemesinde verilen beraat kararının hukuk hakimi için bağlayıcı olmadığı ancak maddi vakıaların belirlenmesine ilişkin mahkumiyet kararının bağlayıcı olduğu ve kesin delil niteliği taşıdığı vurgulandı. Ayrıca, bu nedenle ceza dosyasının bekletici sorun yapılarak, elde edilecek sonuca göre karar verilmesi gerektiği kaydedildi. Sonuç olarak, davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddine karar verildi ve hüküm ONAYLANDI. Kanun maddeleri ise 818 sayılı Borçlar Kanunu'nun 53. (TBK.74) maddesi olarak belirtildi.

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki kurum zararı nedeniyle tazminat istemli davanın yapılan yargılaması sonunda; açılan davanın reddine dair verilen kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
K A R A R
Hükmüne uyulan bozma ilamında özetle; 818 sayılı Borçlar Kanunu 53. (TBK.74) madde gereği; ceza mahkemesinde verilen beraat kararı hukuk hakimini bağlamaz ise de hukuk hakiminin bu bağımsızlığı sınırsız olmayıp ceza mahkemesinin maddi vakıaların belirlenmesine ilişkin mahkumiyet kararı hukuk hakimi yönünden bağlayıcı olup taraflar yönünden kesin delil niteliği taşıyacağı, davaya konu olayda; ceza yargılaması sonucunda verilecek kararın eldeki davayı etkileyecek nitelikte olması nedeniyle, ceza dosyası bekletici sorun yapılarak, varılacak sonuca göre yapılacak değerlendirme ile karar verilmesi gerekmekte iken bu durum gözardı edilerek eksik inceleme ile karar verilmesinin usul ve yasaya uygun düşmediğine değinilmiştir.
Mahkemece, bozmaya uyulduktan sonra yapılan yargılama sonucunda, dosya içerisine alınan ceza dosyasında suçun unsurları oluşmadığından sanık davalılar hakkında beraat karar verildiği ve hükmün Yargıtayca onandığı, beraat kararının hukuk hakimi için bağlayıcı olmadığı ancak maddi anlamda kuvvetli delil oluşturduğu, dosyada alınan bilirkişi raporunda da davalıların kusuru olmadığının tespit edildiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş; karar, davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı doğrultusunda inceleme yapılıp hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA ve 492 Sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi uyarınca davacıdan harç alınmamasına 12/09/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.