Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/2833 Esas 2022/13180 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İçtihat metninde, bir sanık hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı verildiği belirtilmiştir. Ancak, sanık hakkında yapılan yargılama sürecinde bazı hatalar tespit edilmiştir. Örneğin, soruşturma aşamasında yapılan sorgusunda sanığı savunmak üzere görevlendirilen avukatın ücretinin sanıktan tahsil edilemeyeceği hususu göz ardı edilmiştir. Ayrıca, hırsızlık suçuna ilişkin olarak zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden yargılamaya devam edilmiştir. Bu nedenlerle kararın bozulması ve düzeltilerek onanması kararlaştırılmıştır.
Kanun maddeleri:
- TCK'nın 116/2-4 maddesi
- TCK'nın 142/2-h, 143. maddeleri
- Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 101/3. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 188/1 ve 289/1-e maddeleri
- 1412 sayılı CMUK'nın 321. ve 322. maddeleri
- 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın eylemine uyan TCK'nın 116/2-4 maddesinin uygulanmasına rağmen temel cezanın 1 yıl yerine 6 ay hapis cezası olarak eksik tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 101/3. maddesi uyarınca soruşturma aşamasında yapılan sorgusu esnasında sanığı savunmak üzere bir avukatın görevlendirilmesi nedeniyle tayin olunan müdafii ücretinin sanııktan tahsiline karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun'un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, "...müdafi gideri 214 TL" ibaresinin hüküm fıkrasından çıkartılmasına karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, 23.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.