Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2020/3866 Esas 2022/9984 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Taraflar arasında 6183 sayılı Kanundan kaynaklanan menfi tespit istemiyle açılan davada mahkeme kısmen kabul etti. Karar davalı tarafından temyiz edildi ve Yargıtay 17. Hukuk Dairesi bozma ilamında iş mahkemesinin dava yargılama yetkisine sahip olduğunu belirtti. Yeniden yapılan yargılama sonucunda da mahkeme davanın kısmen kabulüne karar verdi ve tüm temyiz itirazlarını reddetti. Kararda geçen kanun maddeleri ise 6183 sayılı Kanunun 79. maddesi ve 492 Sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi.

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi Sıfatıyla)

Taraflar arasındaki 6183 sayılı Kanundan kaynaklanan menfi tespit istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonucunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 23/10/2020 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hâkimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
K A R A R
Dava, 6183 sayılı Kanunun 79. maddesinden kaynaklanan menfi tespit istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Hükmüne uyulan Yargıtay 17. Hukuk Dairesinin 16/05/2017 tarihli 2015/4291 esas ve 2017/5507 karar sayılı ilamında “5510 sayılı Kanun’un 88. Maddesi gereğince davaya bakma görevinin iş mahkemesine ait olduğu, bu durumda davaya genel mahkemelerde bakılamayacağından iş mahkemesi sıfatıyla davanın görülmesi gerektiği” gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA ve 492 Sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi uyarınca davalıdan harç alınmamasına, 12/09/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.