Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/4303 Esas 2022/13266 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanığın hırsızlık suçundan mahkumiyetine karar verilmişti. Sanık, temyiz başvurusuyla birlikte eski hale getirme isteminde bulundu. Mahkeme, eski hale getirme isteği için yetkisiz olduğunu belirterek yok hükmünde karar verdi. Ancak yapılan incelemede, sanığın yasa yolu bildiriminde yanıltıldığı ortaya çıktı ve temyiz isteminin süresinde olduğu belirlendi. TCK'nın 53. maddesiyle ilgili Anayasa Mahkemesi kararı ve 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi de göz önüne alınarak, diğer temyiz itirazları reddedildi. Ancak sanığın adli sicil kayıtlarının yanlış gösterilmesi nedeniyle hükmün bozulmasına karar verildi. Hükmün düzeltilerek, tekerrür hükmünde yer alan \"20 yıl 6 ay\" ifadesinin \"12 yıl 6 ay\" olarak değiştirilmesiyle karar onandı. Kanun Maddeleri: 5271 CMK madde 42/1, 5271 CMK madde 263, 5237 TCK madde 53, 1412 CMUK madde 322, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın 07/03/2022 tarihli dilekçesinde temyiz başvurusu ile birlikte eski hale getirme isteminde de bulunduğunun anlaşılmasına, eski hale getirme isteği hakkındaki karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK'nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay'ın ilgili dairesine ait olmasına göre, mahkemenin 14/02/2022 tarihli ek kararının yok hükmünde bulunduğu belirlenerek yapılan incelemede;
UYAP'tan yapılan incelemede, karar tarihinde Burdur E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu'nda hükümlü olarak bulunduğuna dair kaydın bulunması nedeniyle SEGBİS aracılığı ile hazır edildiği anlaşılan sanığın, yüzüne karşı verilen 17/03/2015 tarihli hükmün yasa yolu bildiriminde 5271 sayılı CMK'nın 263. maddesine göre bulunduğu cezaevi aracılığıyla vereceği dilekçe ile kararı temyiz edebileceğinin belirtilmemesi suretiyle yanıltılması nedeniyle, 07/03/2022 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Adli sicil kayıtlarına göre; sanığın tekerrüre esas alınan Antalya 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 1991/194 Esas, 1992/372 Karar sayılı ilamı ile hükmolunan 20 yıl 6 ay hapis cezasına dair hükmünün karar değişikliği ile 12 yıl 6 ay hapis cezası olarak değiştirilerek infaz edildiği gözetilmeden tekerrüre esas alınacak hapis cezası süresinin 20 yıl 6 ay şeklinde hatalı gösterilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasının tekerrür hükmünün uygulandığı paragrafındaki “20 yıl 6 ay” ibaresinin “12 yıl 6 ay” olarak değiştirilmesi suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.