Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/32291 Esas 2022/13293 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1) Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde:
Hırsızlık suçunun gece vakti işlenmesi nedeniyle sanık hakkında TCK'nın 143. maddesinin uygulanması gerektiği belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nin 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nin 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nin 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün kazanılmış hak gözetilerek açıklanan nedenle isteme uygun olarak BOZULMASINA,
2) Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde :
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın soruşturma aşamasında suça konu aküyü kendi rızasıyla polislere teslim ederek mağdura iadesini sağladıktan sonra; mağdurun, aküsünün çalınmış olması nedeniyle ihtiyaçtan dolayı satın aldığı yeni akünün parasının yarısını da mağdura ödediğinin mağdurun beyanlarından anlaşıldığı, mağdurun aracının kaputunda oluşan hasarı tamirci bir arkadaşına ücretsiz düzelttirdiğini, bu konuyla ilgili sanıktan zarar talep etmediğini beyan etmesi karşısında; sanığın, mağdura akü nedeniyle fazladan ödediği paranın mala zarar verme suçuna ilişkin etkin pişmanlık göstermesi olarak kabul edilerek; mağdurun soruşturma aşamasında savcılığa sunduğu 17.02.2016 tarihli dilekçesinde olaydan dolayı zararının karşılandığını, tüm şikayetinden vazgeçtiğini belirtmesi de dikkate alınarak sanık hakkında, mağdurun zararını soruşturma aşamasında gidermesi nedeniyle 5237 sayılı TCK'nin 168/1. maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı isteme uygun olarak BOZULMASINA, 27/06/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.