Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/3320 Esas 2022/13376 Karar Sayılı İlamı

Hırsızlığa teşebbüs suçundan sanık ...'nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141/1 ve 35. maddeleri uyarınca 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Bursa 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/03/2008 tarihli ve 2007/569 esas, 2008/202 sayılı kararının Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 28/10/2013 tarihli ve 2011/5486 esas, 2013/20882 karar sayılı ilâmı ile onanarak kesinleşmesini müteakip, cezanın infazı sırasında, İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığının 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik neticesinde infaza konu ilâmdaki suçun uzlaştırma kapsamına alındığından bahisle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi talebi üzerine, müştekinin soruşturma aşamasında uzlaşmayı kabul etmediğinden bahisle karar verilmesine yer olmadığına ilişkin BURSA 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/12/2016 tarihli 2007/569 esas, 2008/202 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddine dair Bursa 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 01/02/2017 tarihli ve 2017/117 değişik iş sayılı sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 04/02/2022 gün ve 94660652-105-16-866-2022-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22/03/2022 gün ve 2022/20385 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, Bursa 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/12/2016 tarihli 2007/569 esas, 2008/202 sayılı ek kararı ile müştekinin soruşturma aşamasında uzlaşmayı kabul etmediğinden bahisle karar verilmesine yer olmadığına dair karar verilmiş ise de,
02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesinin 1. fıkrasına eklenen (b-5) bendi uyarınca hırsızlık (madde 141) suçunun uzlaşma kapsamına alındığı ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 30/10/2007 tarihli ve 2007/4-200 esas, 2007/219 sayılı ilâmında belirtildiği üzere, uzlaştırma kurumu her ne kadar 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunun 253 ve 254. maddelerinde hüküm altına alınarak usul hukuku kurumu olarak düzenlenmiş ise de, fail ile devlet arasındaki ceza ilişkisini sona erdirmesi bakımından maddî hukuka da ilişkin bulunması nedeniyle yürürlüğünden önceki olaylara uygulanabileceği, bu uygulamanın sadece görülmekte olan davalar bakımından geçerli olmayacağı, 5237 sayılı Kanun'un 7/2. maddesindeki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur." şeklindeki hüküm uyarınca kesinleşmiş kararlar bakımından da uzlaştırma hükümlerinin uygulanması gerektiği, kaldı ki atılı suçun 02/12/2016 tarihinden önce uzlaşma kapsamında bulunmaması nedeniyle müştekinin soruşturma aşamasında uzlaşmayı kabul etmediği gerekçesinin dayanaktan yoksun olduğu anlaşıldığından, hükmün infazının durdurularak, 5271 sayılı Kanunu’nun 253. maddesindeki esas ve usullere göre uzlaştırma işlemlerinin yerine getirilmesi için yargılama dosyasının uzlaştırma bürosuna gönderilmesi gerektiği cihetle, itirazın anılan gerekçe ile kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Hükümlü ... hakkında Bursa 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/03/2008 tarihli ve 2007/569 Esas - 2008/202 Karar sayılı kararı ile hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK’nın 141/1 ve 35. maddeleri gereğince 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair verilen kararın temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 28/10/2013 tarihli ve 2011/5486 Esas - 2013/20882 Karar sayılı kararı ile onanması suretiyle anılan mahkumiyet hükmünün kesinleşmesinden sonra hükümlünün hukuki durumunun uzlaşma hükümleri yönünden yeniden değerlendirilmesine yönelik talep üzerine Bursa 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/12/2016 tarihli ve 2007/569 Esas - 2008/202 Karar sayılı ek kararı ile müştekinin soruşturma aşamasında uzlaşmayı kabul etmediğinden bahisle karar verilmesine yer olmadığına ve 25/03/2008 tarihli ilamın aynen infazına ilişkin ek karara yönelik olarak yapılan itirazın itiraz merciince reddine karar verilmiş ise de,
Hükümlü ...’nın, 17/07/2007 tarihinde gündüz vakti saat 11.00 sıralarında müştekinin işçi olarak çalıştığı inşaatın 3. katında bulunan ve işçiler tarafından yatakhane olarak kullanılan kapı ve penceresi bulunmayan dairedeki bir odadan müştekiye ait çantayı çalmaya teşebbüs etmesi şeklindeki eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunu oluşturduğu ve 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ile yeniden düzenlenen uzlaştırma hükümleri gereğince 5237 sayılı TCK’nın 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığı, atılı suçun 02/12/2016 tarihinden önce uzlaşma kapsamında bulunmaması nedeniyle müştekinin soruşturma aşamasındaki uzlaşmayı kabul etmediğine yönelik beyanının hukuken geçersiz olduğu nazara alınarak uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre hükümlünün hukuki durumunun belirlenmesi gerektiğinden itirazın anılan gerekçe ile kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden, (BURSA) 4. Ağır Ceza Mahkemesinden kesin olarak verilen 01/02/2017 tarihli ve 2017/117 D. İş sayılı kararın 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca BOZULMASINA, sonraki işlemlerin itiraz merciince yerine getirilmesine, 27/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.