Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/2361 Esas 2022/13361 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme kararı, hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından hüküm giyen sanığın temyiz istemine ilişkindir. İlk olarak, sanık hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümde yer alan yasal madde numarasının yanlış yazılmış olması, mahallinde düzeltilebilir bir maddi hataymış. Temyiz itirazları reddedilerek hükümler onanmıştır. İkinci olarak, sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hüküme ilişkin olarak, yasanın ilgili maddeleri göz önünde bulundurularak sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği görüşüne varılmıştır. Ayrıca, savunma hakkının kısıtlanması suretiyle yargılamanın 5271 sayılı CMK’nın 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı olduğu belirtilerek hüküm bozulmuştur. Kanun maddeleri şunlardır: 5237 sayılı TCK'nın 116/2-4. maddesi, 116/4. maddesi, 142. maddesi, 142/2-h maddesi, 143. maddesi; 5271 sayılı CMK’nın 150/3, 188/1 ve 289/1-e maddeleri.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I)Sanık hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık hakkında kurulan hükümde gece vakti işlenen işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan dolayı 5237 sayılı TCK'nın 116/2-4. maddesi yerine konut dokunulmazlığının ihlali suçundan aynı Yasanın 116/4. maddesi olarak yazılması, mahallinde düzeltilebilir maddi hata olarak değerlendirilmiştir.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
II)Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun’un 62. maddesi ile yapılan ve 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK’nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen hırsızlık suçunun gerektirdiği, cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/10/2021 tarihli 2021/35 Esas ve 2021/473 Karar sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3 maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 27/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.