Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/1595 Esas 2022/13810 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

5 yıl önce yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi kararına atıfta bulunularak, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun belirli bölümlerinin hak yoksunluğu uygulamalarında dikkate alınması gerektiği belirtilen karar ceza dairesi tarafından incelendi. Ancak, 2016 yılında yürürlüğe giren kanun değişikliği sonrasında mala zarar verme suçu için uzlaşma kapsamına alındığı ancak kasten yaralama suçu için engel bulunduğu ortaya çıktı. Bu nedenle, suçlar için uzlaştırma işlemi yapılması gerektiği ve sonuca göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunduğu belirtildi. Bu nedenle, hükümler bozuldu. Kanunlar: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi, 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 151. maddesi ve 86/2. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Hükümden sonra, 02/12/2016 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK'nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamına alındığı, aynı Yasa'nın 86/2. maddesinde yer alan kasten yaralama suçu yönünden ise uzlaşma önerisinin yapıldığı tarihte 5271 sayılı CMK’nın 253/3. maddesinde engel bulunduğu gözetilerek, yeni düzenleme karşısında sanığa kasten yaralama suçu yönünden de uzlaşma önerisinde bulunulması gerektiği anlaşılmış olmakla; kasten yaralama ve mala zarar verme suçları yönünden uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 30/06/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.