Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/3990 Esas 2022/13897 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, mala zarar verme suçundan mahkum edilmiştir. Sanığın tekerrüre esas mahkumiyeti bulunmadığından temyiz istemi reddedilmiştir. Ancak sanık hakkında daha önce tekerrür suçu işlendiği tespit edilmiş ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58/3 ve 151/1 maddeleri gereği hapis cezasına hükmedilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle 28.11.2019 tarihli hüküm bozulmuş ve sanık hakkındaki dava, TCK'nın 66/1-e ve 67/4 maddeleri uyarınca hesaplanan 12 yıllık zamanaşımı nedeniyle düşürülmüştür.
5237 sayılı TCK'nın 58/3 maddesi, aynı kanunun 151/1 maddesinde öngörülen cezalardan hapis cezasına hükmedilmesi gerektiğini belirtmektedir.
TCK'nın 66/1-e maddesi, zamanaşımı süresinin hesaplanmasında suçun işlendiği tarihi referans alınması gerektiğini ifade etmektedir.
TCK'nın 67/4 maddesi ise suçun cezasının zamanaşımı süresinin hesaplanmasında üst sınırın dikkate alınması gerektiğini belirtmektedir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanık ... hakkında kurulan hükme ilişkin yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Uyap’ta yapılan incelemede, adli sicil kaydına göre sanık ...’in tekerrüre esas mahkumiyetinin bulunmadığının anlaşılması karşısında; o yer Cumhuriyet savcısının sanık ... yönünden temyiz isteminin CMUK'nın 317. maddesi gereğince reddine ilişkin mahkemece verilen ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik temyiz itirazlarının REDDİYLE, temyiz isteminin reddine dair 06/02/2020 tarihli ek kararın istem gibi ONANMASINA,
2- Sanık ... hakkında kurulan hükme ilişkin yapılan temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Adli sicil kaydına göre tekerrüre esas mahkumiyeti bulunan sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin 3.fıkrası uyarınca aynı Kanunun 151/1. maddesinde öngörülen cezalardan hapis cezasına hükmolunması gerektiği ve o yer Cumhuriyet savcısının sanık aleyhine hükmü temyiz ettiği, bu nedenle hükmün temyizinin mümkün olduğu anlaşılmakla; 06.02.2020 tarihli o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazlarının reddine dair ek kararın kaldırılarak, 28.11.2019 tarihli hükmün yapılan temyiz incelemesinde;
Sanığın mala zarar verme suçundan eylemine uyan 5237 sayılı TCK’nın 151/1. maddesinde öngörülen cezanın üst sınırına göre TCK'nın 66/1-e, ve 67/4. maddeleri uyarınca hesaplanan 12 yıllık zamanaşımının, 15.11.2009 olan suç tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 30.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.