Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/32340 Esas 2022/13759 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I) Sanık ... hakkında suç eşyasının satın alınmasın veya kabul edilmesi suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde:
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
II) Sanık ... hakkında müşteki ...ya yönelik hırsızlık suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Bozmadan önce verilen ve sanık tarafından temyiz edilen 16.04.2015 tarihli kararda; sanık hakkında verilen 2 yıl 6 ay hapis cezasına ilişkin hükmün, 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesi uyarınca sanık lehine kazanılmış hak teşkil ettiği, sanık hakkında bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda tayin olunan 5 yıl hapis cezasının 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesi gereğince 2 yıl 6 ay hapis cezası olarak infazına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun'un 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; ilgili hüküm fıkrasından ''...sanığın 2 yıl 6 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına'' ilişkin kısım çıkartılarak hüküm fıkrasına ''...sanığın CMUK 326/son maddesi uyarınca cezasının 2 yıl 6 ay hapis cezası üzerinden infazına'' ibaresi eklenmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
III) Sanık ... hakkında suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan kurulan hükmün, sanık ... hakkında müşteki ...’a karşı hırsızlık, katılan ...’e karşı iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1) Dairemizin 30.10.2019 tarihli bozma ilamı ile 5237 sayılı TCK'nın 165. maddesinde tanımlanan suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçunun, 7188 sayılı Kanunla yapılan değişiklik ile uzlaştırma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunduğu belirtilerek yerel mahkeme kararının bozulduğu, bozma üzerine mahkemece dosyanın uzlaştırma işlemleri için uzlaştırma bürosuna gönderilmesi üzerine; sanık ...’nin uzlaşma teklifini kabul ettiği ancak, uzlaşma teklif formu ve ihtar yazısının, müşteki ...’ın son bilinen adresi olan “...., mah. ...., cad. No: ..., .....,/Bursa” adresi yerine, doğrudan MERNİS adresine tebliğe çıkarıldığı, bu şekilde yapılan tebligat işleminin usulsüz olduğunun ve uzlaştırma işlemlerinin usulüne göre yapılmadığının anlaşılması karşısında; uzlaştırma bürosunca yeniden müşteki ...’ın bilinen son adresi olan “...., mah. ....., cad. No: 64 ......,/Bursa” adresine Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun'un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu'nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması ve uzlaşma evraklarının 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümleri uyarınca usulüne uygun tebliği sağlandıktan sonra, sanığın durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2) Dairemizin 30.10.2019 tarihli bozma ilamında dosya kapsamına göre, suça konu deponun iş yeri eklentisi niteliğinde olup olmadığı gerektiğinde mahallinde keşif icra edilerek kesin surette belirlendikten sonra sonucuna göre deponun işyeri eklentisi olmadığının tespiti halinde işyeri dokunulmazlığının ihlali suçunun oluşmayacağı da gözetilerek sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiğinin belirtildiği, bozma sonrası yapılan keşif ve alınan bilirkişi raporunda sonuç olarak hırsızlık yapılan yerin binanın eklentisi olduğunun belirlendiğinin anlaşıldığı ancak bozma ilamı doğrultusunda suça konu deponun işyeri eklentisi olup olmadığının tespitinin yapılmadan eksik kovuşturmayla yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,
3) 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş sanıkların temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sanık ... hakkında müşteki ...’ye yönelik hırsızlık suçu bakımından diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 30.06.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.