Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2021/347 Esas 2022/10715 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Kayseri 1. Asliye Hukuk Mahkemesinde açılan tazminat davasında, davacı vekili 1.500 TL maddi tazminat istemiş ve mahkemece 1.400 TL olarak hükmedilmiştir. Davacı vekilinin istinaf başvurusu Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi tarafından reddedilmiştir. Ancak, temyiz edenin sıfatına göre hükmedilen ya da kabul edilmeyen miktarın 2020 yılı için 72.070 TL'yi geçmediği davalara ilişkin Bölge Adliye Mahkeme kararları temyize kabil değildir. Bu nedenle, davacı vekilinin temyiz dilekçesi miktar yönünden kesin olduğu için reddedilmiştir. Kararda atıfta bulunulan kanun maddeleri ise şöyledir: Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/1-a ve 362/2. maddeleri ile Ek-Madde 1.

MAHKEMESİ : Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Kayseri 1. Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan istinaf incelemesi sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı istinaf başvurusunun reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:
K A R A R
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362/1-a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK’ya eklenen Ek-Madde 1’de öngörülen yeniden değerleme oranı dikkate alındığında 2020 yılı için 72.070,00 TL’dir.
HMK 362/1-a ve 362/2. maddeleri gereğince temyiz edenin sıfatına göre hükmedilen ya da mahkemece kabul edilmeyen bölümünün miktar veya değeri 72.070,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin bölge adliye mahkeme kararlarının temyizi kabil değildir. Kesin olan kararların temyizinin istenilmesi halinde Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi tarafından bu konuda temyiz dilekçesinin reddine karar verilebileceği gibi, verilmemiş olması halinde Yargıtayca da temyiz isteminin reddine karar verilebilecektir.
Davacı vekili 1.500,00 maddi tazminatın davalıdan tahsilini istemiş, ilk derece mahkemesince 1.400,00 TL ye hükmedilmiş, Bölge Adliye Mahkemesince davacı vekilinin istinaf isteminin reddine karar verilmiştir. Davacı yönünden temyize konu edilen miktar temyiz kesinlik sınırının altında kalmaktadır. O halde Bölge Adliye Mahkemesi kararının temyiz kabiliyeti olmayıp davacı vekilinin temyiz dilekçesinin HMK’nın 362/1-a maddesi gereğince reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün miktar yönünden kesin olması nedeniyle REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 20/09/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.