Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/13451 Esas 2022/13915 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanığın mala zarar verme suçundan mahkum olduğu, ancak adli para cezasına hükmedildiği için temyiz istemlerinin reddedildiği belirtilirken, basit yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmünde sanığın savunma hakkının kısıtlanması nedeniyle bozma kararı verildiği ifade edilmiştir. Kararda, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesinin adli para cezaları için getirdiği temyiz kısıtlaması açıklanmıştır. CMK'nın 196. maddesine aykırı olarak savunma hakkının kısıtlanması nedeniyle hüküm bozulduğundan bahsedilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, basit yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1)Sanık hakkında mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz istemlerinin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2) Sanık hakkında basit yaralama suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde:
Sanığın hüküm tarihinde Nazilli Açık Ceza İnfaz Kurumunda başka bir suçtan hükümlü olduğunun anlaşılması karşısında; hükmün açıklandığı 25.03.2016 tarihli duruşmada hazır edilmeyerek mahkumiyetine karar verilmesi suretiyle, CMK'nın 196. maddesine aykırı olarak savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 06/07/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.