Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/4135 Esas 2022/14040 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanığın kamu malına zarar verme ve tehdit suçlarından mahkum olduğu belirtilmiştir. Ancak, İçişleri Bakanlığı'nın davaya katılma hakkının kısıtlandığı ve uzlaştırma işleminin yapılmadığı gerekçesiyle karar bozulmuştur. Ayrıca, basit yargılama usulünün Anayasa'ya aykırı olduğu gerekçesiyle kanunda yapılan değişikliklerin yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Kanun maddeleri olarak, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi (hak yoksunlukları), 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi (uzlaştırma hükümleri), 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesi (uzlaştırma), 7188 sayılı Kanun'un 24. maddesi (basit yargılama usulü) ve Anayasa'nın 38. maddesi (adil yargılanma hakkı) sayılabilir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu malına zarar verme, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Kamu malına zarar verme suçu bakımından şikayetçi İçişleri Bakanlığının duruşmadan haberdar edilip, iddia ve delillerini sunma ve davaya katılma olanağı sağlanarak, sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, iddia hakkı kısıtlanmak suretiyle CMK’nın 233 ve 234. maddelerine aykırı davranılması,
2- Tehdit suçu bakımından 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın katılan ... (...) .... ve müşteki ...’e yönelik eylemlerine uyan TCK'nın 106/1.1. cümlesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3-24.10.2019 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 17.10.2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanun’un 24. maddesiyle değişik CMK'nın 251. maddesinde Basit Yargılama Usulü düzenlenmiş olup, bu düzenlemenin uygulanmasıyla ilgili olarak, CMK'ya 7188 sayılı Kanunla eklenen geçici 5. maddenin birinci fıkrasının (d) bendinde yer alan “hükme bağlanmış” ibaresinin, Anayasa Mahkemesinin 14.01.2021 tarihli ve 2020/81 E., 2021/4 K. sayılı kararıyla "basit yargılama usulü" yönünden Anayasa'nın 38. maddesine aykırı görülerek iptaline karar verilmesi karşısında, temyiz incelemesi yapılan ve CMK'nın 251/1. maddesi kapsamına giren ve TCK'nın 106/1. maddesinin 1. cümlesinde düzenlenen tehdit suçları yönünden; Anayasa’nın 38. maddesiyle 5237 sayılı TCK'nın 7 ve CMK'nın 251. maddeleri gereğince yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
4- Kabule göre de;
Sanık hakkında, adli sicil kaydında yer alan Çeşme (Kapatılan) Sulh Ceza Mahkemesinin 2009/156 E., 2009/223 K. sayılı ilamına konu tehdit suçundan aldığı mahkumiyet hükmü tekerrüre esas alınarak, sanık hakkında TCK'nın 58. maddesi uygulanmış ise de; 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK'nın 106/1. maddesinin 1.cümlesinde düzenlenen tehdit suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı nazara alındığında tekerrüre esas alınan ilam ile ilgili uyarlama yargılaması yapılması durumunda tekerrüre esas olup olmayacağının uyarlama yargılaması neticesine göre değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması ve bu ilamın tekerrüre esas olmayacağının anlaşılması durumunda sanığın adli sicil kaydında yer alan İzmir 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 25.03.2010 tarihli ve 2003/124 E., 2010/143 K. sayılı ilamının kesinleşme ve infaz şerhli karar örneklerinin mahkemesinden getirtilip incelenerek sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve şikayetçi İçişleri Bakanlığı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 05.09.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.