Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/4082 Esas 2022/13925 Karar Sayılı İlamı

Hırsızlık suçundan sanık.....'nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 141/1 ve 35/2. maddeleri gereğince 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul Anadolu 17. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/02/2015 tarihli ve 2013/186 esas, 2015/119 sayılı kararının temyiz edilmeden kesinleşmesini müteakip, 02/12/2016 tarihinde Resmî Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253 ve 254. maddelerinde yapılan değişiklik doğrultusunda infazın durdurularak dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesine ilişkin İstanbul Anadolu 17. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/12/2016 tarihli ve 2013/186 esas, 2015/119 sayılı ek kararını takiben, taraflar arasında uzlaşma sağlandığından bahisle mahkûmiyet hükmünün ortadan kaldırılarak kamu davasının düşmesine dair İstanbul Anadolu 17. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/02/2017 tarihli ve 2013/186 esas, 2015/119 sayılı ek karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 15/03/2022 gün ve 26465-2021 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 28/04/2022 gün ve 2022/40867 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 12/09/2006 tarihli ve 2006/359 esas, 2006/7944 karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, infaz aşamasında verilen uyarlama kararlarının kazanılmış hak oluşturmayacağı nazara alınarak yapılan incelemede,
Dosya kapsamına göre, İstanbul Anadolu 17. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/02/2015 tarihli kararında inceleme konusu sanıkla birlikte iştirak halinde suç işleyen diğer sanık ....'un anılan karar aleyhine temyiz yoluna başvurması üzerine Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 21/05/2019 tarihli ve 2019/1767 esas, 2019/8657 sayılı kararı ile suça konu eylemin basit hırsızlık değil nitelikli hırsızlık suçunu oluşturduğundan bahisle 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usul Kanunu'nun 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkının korunması suretiyle bozulmasına karar verildiği anlaşılmakla; anılan Yargıtay ilâmında da kabul edildiği üzere, sanığın mağdura ait alışveriş arabasının içerisindeki çantayı çalması şeklindeki eylemi sebebiyle 5237 Kanun'un 142/1-b maddesi uyarınca hüküm kurulması gerekirken anılan Kanun'un 141/1. maddesi gereğince cezalandırıldığı somut olayda, yerel mahkemenin yanılgılı uygulaması nedeniyle ortaya çıkarmış olduğu sonuç esas alınmak suretiyle, sanığın asıl olan nitelikli hırsızlık eylemi sebebiyle uzlaştırma hükümleri uygulanamayacağı halde, cezanın infazının durdurulmasını müteakip uzlaştırma işlemleri yapılarak, taraflar arasında uzlaşma sağlandığından bahisle mahkûmiyet hükmünün ortadan kaldırılması ile kamu davasının düşmesine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanık ... ve onunla iştirak halinde atılı hırsızlık suçunu işlediği belirtilen sanık ... (...) hakkında hırsızlık suçundan İstanbul Anadolu 17. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/02/2015 tarihli ve 2013/186 E., 2015/119 K. sayılı kararı ile mahkumiyet hükümleri kurulduğu, sanık ...’in hakkında kurulan bu mahkumiyet hükmünü temyiz etmesi üzerine Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 21/05/2019 tarihli ve 2019/1767 E., 2019/8657 K. sayılı ilamı ile sanık ... hakkında kurulan hükmün bozulduğu, sanık ... hakkında anılan karar ile verilen mahkumiyet hükmünün ise temyiz edilmeksizin kesinleştiği, sonrasında sanık ... hakkında İstanbul Anadolu 17. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/02/2017 tarihli ve 2013/186 E., 2015/119 K. sayılı ek kararı ile uzlaşma sağlandığından bahisle mahkumiyet hükmünün ortadan kaldırılarak kamu davasının düşmesine karar verildiği anlaşılmakla; sanık ... hakkında verilen 28/02/2017 tarihli ek karara yönelik kanun yararına bozma isteminin de aynı daire tarafından incelenmesinin uygun görüldüğü, ancak Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 03/11/2020 tarihli kararı ile 13. Ceza Dairesinin 01/12/2020 tarihinde kapatılmasına ve bakmakta olduğu tüm işlerin 6. Ceza Dairesine devrine karar verildiğinden dosyanın Yüksek Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 05/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.