Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/2684 Esas 2022/13959 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, sanığın bir iddia bayisinde cep telefonunu çalarak satması suçundan mahkum olduğunu belirtti. Ancak bu suçun hak yoksunluklarıyla ilgili maddelerinin uygulanmasında, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişikliklerin dikkate alınması gerektiği ve sanığın tekerrür hükümlerine uyması gerektiği vurgulandı. Mahkeme, yapılan inceleme sonucunda hükümde bir eksiklik olmadığına karar vererek kararı isteme aykırı olmaksızın onadı. Detaylı olarak, suçun 5237 sayılı TCK'nın 141/1. maddesi kapsamında olduğu belirtildi ve sanığın tekerrüre düşmesi durumunda tekerrür hükümlerine uyulması gerektiği, sanığın müttefik olduğu belirtilmekle birlikte tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmesi zorunluluğunun olmadığı ifade edildi. Bunun yanı sıra, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi ve Anayasa Mahkemesi'nin bu maddeye ilişkin kararı hakkında da bilgi verildi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanın cep telefonunu iddia bayisi içerisinde bir masanın üzerine koyduğu ve devamında arkadaşı ile konuştuğu, bu esnada sanığın masa üzerinde bulunan suça konu telefonu cebine koyarak iş yerinden ayrıldığı ve devamında da bir cep telefoncuya sattığının anlaşılması karşısında; suça konu eylemin 5237 sayılı TCK’nın 141/1. maddesi kapsamında kaldığı ve eksik inceleme ile hükmün kurulduğuna dair tebliğnamedeki bozma düşüncelerine iştirak edilmemiştir.
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 22/01/2013 tarihli ve 2012/6-1431 E ve 2013/18 K sayılı kararı ile 2012/13-1444 E ve 2013/305 K sayılı kararında kabul edildiği üzere, hükümde sanığın mükerrir olduğunun belirtilmesinin yeterli olduğu, ayrıca tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmesine gerek olmadığı, sanık hakkında birden fazla tekerrüre esas alınabilecek hükümlülüğün bulunması halinde ise, bunlardan en ağırının infaz aşamasında tekerrüre esas alınması gerektiği, bu nedenle mahkemece sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesine rağmen tekerrüre esas alınan ilam kararda gösterilmemiş ise de bu hususun infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 05.09.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.