Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/259 Esas 2022/13961 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan mahkumiyet kararı verildiği belirtilen Ceza Dairesi kararında, sanığın duruşmada bildirdiği adrese Tebligat Kanunu 21/1 gereği gönderilen davetiyenin bila tebliğ iade edildiği, mernis adresi bulunmadığı ve gerekçeli karar tebliği işleminin geçersiz olduğu belirtilmiştir. Kararda ayrıca, Anayasa Mahkemesinin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararına ve TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliklere dikkat çekilerek, hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği ifade edilmiştir.
Kanun maddeleri:
- Tebligat Kanunu'nun 21/1. ve 21/2. maddeleri
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı
- 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ...’ın yokluğunda verilen 24.03.2016 tarihli kararın tebliği için adı geçenin bilinen en son adresi esas alınarak Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun'un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması gerektiği, somut olayda sanığın duruşmada bildirdiği adrese Tebligat Kanunu 21/1 gereği gönderilen davetiyenin bila tebliğ iade edildiği mernis adresi bulunmadığı için Tebligat Kanunu 21/2 gereği tebligat yapılamadığı, Tebligat Kanunu 35. Maddesine göre tebligat çıkarılan duruşmada bildirdiği adresine ise yargılama sürecinde usulünce yapılmış bir tebligat bulunmadığı bu nedenle gerekçeli karar tebliği işleminin geçersiz olduğu ve öğrenme üzerine yapmış olduğu 02.02.2017 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 05.09.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.