Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/5011 Esas 2022/14129 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında mala zarar verme suçundan 3000 TL adli para cezası verilmiştir ve bu cezanın temyizi mümkün değildir. Sanık hakkında hırsızlık suçu sebebiyle hak yoksunlukları uygulanmıştır. Karar, temyiz itirazlarının reddedilmesiyle onanmıştır. Kanun maddeleri olarak, adli para cezasının temyizi mümkün olmamasına ilişkin olarak 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi ve hırsızlık suçu sebebiyle uygulanan hak yoksunluğuna ilişkin olarak ise 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ve 15.04.2020 tarihli 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık ve mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I) Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Doğrudan hükmolunan adli para cezalarının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II) Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 06/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.