Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/2101 Esas 2022/14078 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş ancak daha sonra kasten yaralama suçu işlediği gerekçesiyle cezalandırılmıştır. Uzlaştırma kapsamına giren tehdit ve hakaret suçlarından beraat etmiştir ancak kasten yaralama suçu yönünden mahkumiyetine karar verilmiştir. Yeniden uzlaştırma işlemi yapılması gerektiği belirtilmiştir. Sanığın daha önce işlediği kasten yaralama suçundan dolayı hak yoksunluklarına uğrayacağı açıklanmıştır.
İlgili Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi (hak yoksunlukları)
- 86/2 maddesi (kasten yaralama suçu)
- 106/1 maddesi (tehdit suçu)
- 253/3. maddesi (uzlaşma başlığı)
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi (CMK'nın 253. maddesi ile ilgili düzenleme)
- 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi (TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişiklik)

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında mahkemece, konut dokunulmazlığının ihlali suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın kesinleştiği 02.04.2014 tarihinden itibaren 5 yıllık denetim süresi içerisinde 27.04.2014 tarihinde ''kasten yaralama'' suçunu işlediği, bu suçtan yargılanarak Konya 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/06/2015 gün ve 2014/499 Esas, 2015/545 Karar sayılı dosyası ile hakkında 5237 sayılı TCK'nın 86/2 maddesi uyarınca 2.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, hükmün kesinleşmesi üzerine hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın açıklanması için mahkemesine ihbarda bulunulduğunun anlaşılması karşısında; sanık hakkında ihbara konu dosyada, tehdit, hakaret ve kasten yaralama suçlarından kamu davası açıldığı, yapılan yargılama neticesinde sanığın tehdit ve hakaret suçlarından beraatine, kasten yaralama suçu yönünden mahkumiyetine karar verildiği anlaşılmış ise de, sanık hakkında tehdit ve hakaret suçlarından beraat kararı verilmesi karşısında, kasten yaralama suçu yönünden uzlaştırmaya engel olan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 'uzlaşma' başlıklı 253/3. maddesinde yer alan "...Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz.” şeklindeki düzenlemenin uygulama olanağının kalmayacağı, kaldı ki ihbara konu dosyanın hüküm tarihinden sonra 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, TCK’nın 106/1. maddesinin 1. cümlesinde düzenlenen tehdit suçunun da uzlaşma kapsamına alınmış olması nedeniyle, kasten yaralama suçundan soruşturma aşamasında uzlaşma teklifinde bulunulmuş ise de bu teklifin de geçerli olmayacağı, bu nedenle kasten yaralama suçundan yeniden uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunduğu, ancak sanığın güncel adli sicil kaydına göre, 5 yıllık denetim süresi içinde Konya 13. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 2014/796 E., 2017/347 K. sayılı ilamına göre 14.06.2014 tarihinde 5237 sayılı TCK’nın 86/1, 87/3 maddelerinde düzenlenen “kasten yaralama” suçunu işlediği ve açıklanması geri bırakılan kararın açıklanma koşullarının oluştuğu belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 06.09.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.