Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/3957 Esas 2022/14199 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme ve suç eşyası satın alma suçlarından mahkumiyet kararı verilmiştir. Temyiz itirazları incelenirken, eski hale getirme isteğinin Yargıtay'ın yetkisi dahilinde olduğu belirtilmiş ve bu istem reddedilmiştir. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesi ile ilgili Anayasa Mahkemesi kararı ve daha sonra yapılan değişikliklere göre, hak yoksunluğu uygulamalarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği ifade edilmiştir.
Ancak, uzlaştırma işlemi yapılması gerektiği ve adli para cezalarının hapse çevrilmesi ile ilgili kanun maddelerinin yanlış uygulandığı tespit edilmiştir. Bu nedenle, karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 1412 sayılı CMUK’nın 310/1. maddesi
- 5271 sayılı CMK’nın 42/1. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi
- 7188 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi
- 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesi

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme, suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık ... hakkında kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın 16/12/2019 tarihli dilekçesindeki anlatımından eski hale getirme isteminde bulunduğunun anlaşılması ve eski hale getirme isteği hakkındaki karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK'nın 42/1.maddesi uyarınca Yargıtay'ın ilgili dairesine ait olması nedeniyle, İzmir 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/12/2019 tarihli, 2016/32 E., 2016/42 K. sayılı ek kararının kaldırılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
Yüzüne karşı verilen 01/02/2016 tarihli hükmü, 1412 sayılı CMUK’nın 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra 16/12/2019 tarihli dilekçesi ile temyiz eden sanığın eski hale getirme ve temyiz isteminin aynı Kanun'un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
a-Hükümden sonra 24.10.2019 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK'nın 165/1. maddesinde düzenlenen suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçunun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
b-Kabule göre de;
18/06/2014 tarihinde kabul edilip 28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi gereğince “ Hükümlü, tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, hükümlünün iki saat çalışması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verilir. Günlük çalışma süresi, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirlenir. Hükümlünün, hakkında hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uymaması hâlinde, çalıştığı günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamı açık ceza infaz kurumunda yerine getirilir.” hükmü gözetilmeden, sanık hakkında adli para cezasını ödemediği takdirde ödenmeyen para cezasının hapse çevrileceği şeklinde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle istem gibi BOZULMASINA, 07/09/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.