Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2021/14076 Esas 2022/12354 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 45. Hukuk Dairesi, taraflar arasındaki rücuen tazminat davasında davanın kısmen kabulüne dair verilen hükme karşı yapılan istinaf başvurusunu reddetti. Davacı vekili tarafından temyiz edilen 24.165,20 TL'nin temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı gerekçesiyle Bölge Adliye Mahkemesi kararının temyiz kabiliyeti olmadığına karar verildi. HMK'nun 362/1-a maddesi gereğince temyiz dilekçesi reddedilerek dosya İlk Derece Mahkemesi'ne gönderildi. HMK'nun 362/1-a ve 362/2. maddelerine göre temyiz edenin sıfatına göre hükmedilen ya da mahkemece kabul edilmeyen bölümünün miktar veya değeri 72.070,00 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin bölge adliye mahkeme kararlarının temyizi kabil değildir.

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 45. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki rücuen tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükme karşı davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine Bölge Adliye Mahkemesince davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen kararın süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:

K A R A R

6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362/1-a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 sayılı Kanun'un 44. maddesiyle HMK’ya eklenen Ek-Madde 1’de öngörülen yeniden değerleme oranı dikkate alındığında 2020 yılı için 72.070,00 TL’dir.
HMK 362/1-a ve 362/2. maddeleri gereğince temyiz edenin sıfatına göre hükmedilen ya da mahkemece kabul edilmeyen bölümünün miktar veya değeri 72.070,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin bölge adliye mahkeme kararlarının temyizi kabil değildir.
Davacı vekilinin dava dilekçesinde dava dışı sigortalıya ödediği 120.826,00 TL’nin ödeme tarihi olan 18/09/2014 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan rücuen tahsiline karar verilmesini talep ettiği, ilk derece mahkemesince, davanın kısmen kabulüne, 96.660,80 TL tazminatın davalıdan tahsiline karar verildiği, karara karşı davacı vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulduğu, bölge adliye mahkemesince davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verildiği, karara karşı davacı vekili tarafından temyiz isteminde bulunulduğu anlaşılmıştır.
Şu durumda reddolunan ve davacı vekili tarafından temyize konu edilen 24.165,20 TL’nin yukarıda belirtilen temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşılmıştır. O halde Bölge Adliye Mahkemesi kararının temyiz kabiliyeti olmayıp davacı vekilinin temyiz dilekçesinin HMK’nun 362/1-a maddesi gereğince reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin HMK’nun 362/1-a maddesi gereğince REDDİNE, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin de Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesine gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 17/10/2022 oy birliğiyle karar verildi.