Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/3002 Esas 2022/14446 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan hükmolunan kısa süreli hapis cezası, adli para cezasına çevrilirken uygulama maddesi olarak TCK’nın 50/1-a maddesinin gösterilmemesi, mahallinde ilavesi mümkün eksiklik olarak kabul edilmiş; ayrıca hükümde doğrudan TCK’nın 116/4. maddesi gereğince ceza verilmesi gerekirken TCK’nın 116/2. maddesi gereğince ceza verilip sonrasında TCK’nın 116/4. maddesinin uygulanması sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2- Hırsızlık suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15/04/2020 tarihli ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
a) Sanığın iş yerinden başka bir şey almamasına rağmen, iş yerinin arka tarafındaki mutfak kısmında bulunan ekmek ve peyniri yediğinin anlaşılması karşısında, eylemin tamamlandığı gözetilmeden TCK’nın 35. maddesinin uygulanması,
b) Müştekinin, dosya arasında bulunan ve havalesiz olan 19/05/2016 tarihli dilekçesinde, her türlü zararının karşılandığını belirttiği, 24/05/2016 tarihli celsede ise sanığın zararını giderdiğini, iş yerinin açılır kapanır camının üst kilit noktasındaki plastiğin kırıldığını ve bunun parasını sanığın yakınlarından aldığını ifade ettiği anlaşılmakla; müştekiden, sanığın iş yerinde bulunan ekmek ve peyniri yemesinden dolayı oluşan zararının giderilip giderilmediği sorularak sonucuna göre sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde etkin pişmanlık koşullarının oluşup oluşmadığının ve TCK’nın 168. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden “şartları oluşmadığından” şeklindeki gerekçe ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
c) Sanığın yediği ekmek ve peynirin miktarı ve değeri müştekiden sorulup, sonucuna göre TCK’nın 145. maddesinin uygulama koşullarının bulunup bulunmadığının değerlendirilmesi gerekirken, “şartları oluşmadığından” şeklindeki gerekçe ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
d) Kabule göre de;
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h, 143 ve 35/2. maddeleri uygulanarak belirlenen 5 yıl 7 ay 15 gün hapis cezasından, aynı Kanun’un 62. maddesi uyarınca indirim yapılırken 4 yıl 8 ay 7 gün yerine 4 yıl 8 ay 25 gün hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesinin gözetilmesine, 12/09/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.