Esas No: 2021/1171
Karar No: 2022/14514
Karar Tarihi: 12.09.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/1171 Esas 2022/14514 Karar Sayılı İlamı
2. Ceza Dairesi 2021/1171 E. , 2022/14514 K.Özet:
Sanık ... hakkında tehdit suçundan, sanık ... hakkında mala zarar verme ve tehdit suçlarından beraat hükümlerine yönelik katılanın temyiz istemi reddedilmiş, sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan, sanık ... hakkında mala zarar verme ve tehdit suçlarından mahkumiyet hükümlerine yönelik sanıkların ve katılanın temyiz istemleri ise kısmen kabul edilmiştir. Kararda, TCK'nın 53. maddesiyle ilgili Anayasa Mahkemesi'nin kararı, yapılan değişiklikler ve uzlaşma işlemi hakkında detaylı açıklamalar yer almaktadır.
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi: Hak yoksunlukları
5237 sayılı TCK'nın 106/1-2. maddesi: Tehdit suçu
5271 sayılı Kanun'un 253/3. maddesi: Uzlaşma hükümleri uygulanmaz.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık ... hakkında tehdit suçundan, sanık ... hakkında mala zarar verme ve tehdit suçlarından kurulan beraat hükümlerine yönelik katılanın temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan, sanık ... hakkında mala zarar verme ve tehdit suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanıkların ve katılanın temyiz istemlerinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Sanık ...’ün üzerine atılı tehdit suçu ile ilgili olarak, katılanın tanık beyanı ile de desteklenmeyen soyut nitelikte kalan beyanları dışında, sanık ...’ün atılı tehdit suçundan mahkumiyetine yeterli, her türlü şüpheden uzak, somut ve kesin delil bulunmadığı gözetilmeden, sanık ...’ün tehdit suçundan beraati yerine, yerinde olmayan gerekçe ile mahkumiyetine karar verilmesi,
2-5237 sayılı TCK'nın 106/1-2. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik öncesinde de CMK'nın 253/1. maddesi uyarınca uzlaşma kapsamında olduğu, ancak 5271 sayılı Kanun'un 253/3. maddesinde “Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz.” hükmü uyarınca TCK’nın 151/1. maddelerinde düzenlenen mala zarar verme suçunun hüküm tarihinde uzlaşma kapsamında olmaması nedeniyle tüm suçlar yönünden uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı, ancak hükümden sonra, 02/12/2016 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanıkların mala zarar verme suçları bakımından eylemlerine uyan 5237 sayılı TCK'nın 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçlarının da uzlaşma kapsamına alınmış olması nedeniyle CMK’nın 253/3. maddesinin 2. cümlesinde yer alan engelin ortadan kaldırıldığının anlaşılması karşısında, sanıklar hakkında mala zarar verme suçu yönünden uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanıkların hukuki durumlarının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların ve katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı kısmen istem gibi BOZULMASINA, 12/09/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.